لطفا منتظر باشید
النساء 
سوره مائده 
الانعام 
وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا إِلَىٰ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَإِلَى الرَّسُولِ قَالُوا حَسْبُنَا مَا وَجَدْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا ۚ أَوَلَوْ كَانَ آبَاؤُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ شَيْئًا وَلَا يَهْتَدُونَ ١٠٤ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا عَلَيْكُمْ أَنْفُسَكُمْ ۖ لَا يَضُرُّكُمْ مَنْ ضَلَّ إِذَا اهْتَدَيْتُمْ ۚ إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعًا فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ١٠٥ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا شَهَادَةُ بَيْنِكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِينَ الْوَصِيَّةِ اثْنَانِ ذَوَا عَدْلٍ مِنْكُمْ أَوْ آخَرَانِ مِنْ غَيْرِكُمْ إِنْ أَنْتُمْ ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ فَأَصَابَتْكُمْ مُصِيبَةُ الْمَوْتِ ۚ تَحْبِسُونَهُمَا مِنْ بَعْدِ الصَّلَاةِ فَيُقْسِمَانِ بِاللَّهِ إِنِ ارْتَبْتُمْ لَا نَشْتَرِي بِهِ ثَمَنًا وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَىٰ ۙ وَلَا نَكْتُمُ شَهَادَةَ اللَّهِ إِنَّا إِذًا لَمِنَ الْآثِمِينَ ١٠٦ فَإِنْ عُثِرَ عَلَىٰ أَنَّهُمَا اسْتَحَقَّا إِثْمًا فَآخَرَانِ يَقُومَانِ مَقَامَهُمَا مِنَ الَّذِينَ اسْتَحَقَّ عَلَيْهِمُ الْأَوْلَيَانِ فَيُقْسِمَانِ بِاللَّهِ لَشَهَادَتُنَا أَحَقُّ مِنْ شَهَادَتِهِمَا وَمَا اعْتَدَيْنَا إِنَّا إِذًا لَمِنَ الظَّالِمِينَ ١٠٧ ذَٰلِكَ أَدْنَىٰ أَنْ يَأْتُوا بِالشَّهَادَةِ عَلَىٰ وَجْهِهَا أَوْ يَخَافُوا أَنْ تُرَدَّ أَيْمَانٌ بَعْدَ أَيْمَانِهِمْ ۗ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاسْمَعُوا ۗ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ ١٠٨
هنگامی که به آنان گویند: به‌سوی آنچه خداوند نازل کرده، و به سوی پیامبر آیید، می‌گویند: آیینی که پدرانمان را بر آن یافته‌ایم ما را بس است. آیا [از پدران خود تقلید می‌کنند؛] هرچند پدرانشان چیزی نمی‌فهمیدند، و در مسیر هدایت قرار نداشتند؟! (١٠٤) ای مؤمنان! مراقب [ایمان و ارزش‌های معنوی] خود باشید! اگر شما هدایت یافتید گمراهی گمراه‌شده به شما زیانی نمی‌رساند، بازگشت همۀ شما به‌سوی خداست، پس شما را از آنچه انجام می‌دادید آگاه خواهد کرد‌ (١٠٥) ای مؤمنان! چون مرگِ یکی از شما فرا‌رسد لازم است هنگام وصیت دو عادل از همکیشان خود را گواهِ وصیت بگیرید، چنانچه سفر کردید و حادثۀ مرگِ شما فرا‌رسید، [و شاهدانی از مؤمنان نیافتید] دو نفر از غیر همکیشان خود را گواهِ وصیت انتخاب کنید، اگر [شما وارثان در راست‌گویی آن دو گواهِ غیر مسلمان] شک کردید هر دو را پس از نماز نگاه دارید تا به خدا سوگند خورند که؛ ما حق را به هیچ قیمتی نمی‌فروشیم؛ هرچند [مورد شهادت،] خویشاوندان ما باشند، و گواهی خدا را [که تجلی علم و حضور او هنگام وصیتِ وصیت‌کننده است] پنهان نمی‌کنیم؛ زیرا دراین‌صورت از گناه‌کاران خواهیم بود‌ (١٠٦) پس اگر اطلاعی حاصل شود که آن دو [شاهدِ غیر مسلمان با شهادتِ دروغِ خود] مرتکب گناه شده‌اند دو شاهدِ دیگر از کسانی که به میت نزدیک‌تر، و تا حدی از وصیت آگاه‌ترند به‌جای آن دو [شاهدِ خائن] قرار گیرند، و به خدا سوگند بخورند که گواهی ما از گواهی آن دو نفر [که با شهادت دروغ به مالِ ورثه خیانت کرده‌اند درست‌تر و] به حق نزدیک‌تر است، و [در گواهی خود که خلاف گواهی آنان است] بنای تجاوز [از حق را] نداریم، در غیر این صورت مسلّما از ستمکاران خواهیم بود‌ (١٠٧) این [روشی که خداوند برای شما بیان کرد] سبب می‌شود که گواهان، گواهی خود را به‌صورتی صحیح و بر اساس حق ادا کنند، یا علت می‌شود که بترسند [دروغشان آشکار شود، و] حقِ ادای سوگندشان را به دیگران برگردانند، [و نهایتاً رسوا شوند.] از خداوند [اطاعت کرده، از محرّماتش] بپرهیزید، و [پندهای حکیمانه و موعظه‌های خدا را به گوشِ قبول] بشنوید! خداوند گروه منحرف نافرمان را هدایت نمی‌کند‌ (١٠٨)