- آل عمران - جزء چهارم - سوره آل عمران

وَكَيْفَ تَكْفُرُونَ وَأَنْتُمْ تُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ آيَاتُ اللَّهِ وَفِيكُمْ رَسُولُهُ ۗ وَمَنْ يَعْتَصِمْ بِاللَّهِ فَقَدْ هُدِيَ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ ١٠١ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ ١٠٢ وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا ۚ وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَكُنْتُمْ عَلَىٰ شَفَا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْهَا ۗ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ ١٠٣ وَلْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ١٠٤ وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ ۚ وَأُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ ١٠٥ يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَتَسْوَدُّ وُجُوهٌ ۚ فَأَمَّا الَّذِينَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَكَفَرْتُمْ بَعْدَ إِيمَانِكُمْ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ ١٠٦ وَأَمَّا الَّذِينَ ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِي رَحْمَةِ اللَّهِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ١٠٧ تِلْكَ آيَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ ۗ وَمَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِلْعَالَمِينَ ١٠٨

چگونه کفر می‌ورزید درحالی‌که آیات [کتاب] خداوند بر شما خوانده می‌شود و پیامبرِ او در بین شماست؟! هرکس به خدا پناه جوید قطعاً به راه مستقیم هدایت شده است‌ (١٠١) ای مؤمنان! از خداوند به‌گونه‌ای که شایستۀ اوست [اطاعت کرده، و از محرّماتش] بپرهیزید، و نمیرید مگر درحالی‌که تسلیم [او] باشید‌ (١٠٢) و همگی به ریسمان خدا [قرآن و اهل‌بیت علیهم‌السلام] چنگ زنید، و پراکنده [و گروه‌گروه] نشوید، و نعمت خدا را بر خود یاد کرده [قلباً مورد توجه قرار دهید]؛ آن‌گاه که [پیش از بعثت پیامبر] با یکدیگر دشمن بودید، پس میان دل‌های شما پیوند برقرار کرد، در نتیجه به سبب رحمت او با هم برادر شدید، و بر لب گودالی از آتش بودید ولی شما را از آن نجات داد، خداوند این‌گونه، نشانه‌های [لطف و رحمت] خود را برای شما توضیح می‌دهد تا هدایت شوید‌ (١٠٣) باید از شما گروهی باشند که همۀ مردم را به خیر [یعنی عقاید پاک، اندیشه‌های درست، اعمال شایسته، اخلاق حسنه] دعوت کنند، و از همۀ زشتی‌هاو منکرات بازدارند، این گروه [بر همۀ موانعِ راه سعادت] پیروزند‌ (١٠٤) [شما ای مؤمنان!] مانند کسانی نباشید که پس از آن‌که دلایل روشن برای آنان آمد [و حجت خدا بر آنان تمام شد] پراکنده [و گروه‌گروه] شدند، و [در امر دین و احکام حق] اختلاف پیدا کردند، برای آنان [به سبب تفرقه و اختلاف] عذابی بزرگ است‌ (١٠٥) [به یاد آرید] روزی [را] که چهره‌هایی سپید، و چهره‌هایی سیاه شود، اما به کسانی که دچار روسیاهی‌اند [گویند:] آیا پس از ایمانتان کافر شدید؟! پس به کیفر آن‌که همواره [حقایق الهی را] منکر می‌شدید [این] عذاب را بچشید‌ (١٠٦) اما کسانی که [آراسته به] روسپید[ی] هستند در رحمت خدایند و در آن جاودانه‌اند‌ (١٠٧) این‌ها [که سرگذشت اهل کتاب، مژده‌ها، بیم‌ها، و امور مربوط به مؤمنان و مسائل آخرت است] آیات خداست که آن را به راستی و درستی بر تو می‌خوانیم، خداوند آهنگ هیچ ستمی را بر جهانیان ندارد [؛ زیرا قانون پاداش و کیفرِ حق عادلانه است‌] (١٠٨)