چگونه کفر میورزید درحالیکه آیات [کتاب] خداوند بر شما خوانده میشود و پیامبرِ او در بین شماست؟! هرکس به خدا پناه جوید قطعاً به راه مستقیم هدایت شده است (١٠١) ای مؤمنان! از خداوند بهگونهای که شایستۀ اوست [اطاعت کرده، و از محرّماتش] بپرهیزید، و نمیرید مگر درحالیکه تسلیم [او] باشید (١٠٢) و همگی به ریسمان خدا [قرآن و اهلبیت علیهمالسلام] چنگ زنید، و پراکنده [و گروهگروه] نشوید، و نعمت خدا را بر خود یاد کرده [قلباً مورد توجه قرار دهید]؛ آنگاه که [پیش از بعثت پیامبر] با یکدیگر دشمن بودید، پس میان دلهای شما پیوند برقرار کرد، در نتیجه به سبب رحمت او با هم برادر شدید، و بر لب گودالی از آتش بودید ولی شما را از آن نجات داد، خداوند اینگونه، نشانههای [لطف و رحمت] خود را برای شما توضیح میدهد تا هدایت شوید (١٠٣) باید از شما گروهی باشند که همۀ مردم را به خیر [یعنی عقاید پاک، اندیشههای درست، اعمال شایسته، اخلاق حسنه] دعوت کنند، و از همۀ زشتیهاو منکرات بازدارند، این گروه [بر همۀ موانعِ راه سعادت] پیروزند (١٠٤) [شما ای مؤمنان!] مانند کسانی نباشید که پس از آنکه دلایل روشن برای آنان آمد [و حجت خدا بر آنان تمام شد] پراکنده [و گروهگروه] شدند، و [در امر دین و احکام حق] اختلاف پیدا کردند، برای آنان [به سبب تفرقه و اختلاف] عذابی بزرگ است (١٠٥) [به یاد آرید] روزی [را] که چهرههایی سپید، و چهرههایی سیاه شود، اما به کسانی که دچار روسیاهیاند [گویند:] آیا پس از ایمانتان کافر شدید؟! پس به کیفر آنکه همواره [حقایق الهی را] منکر میشدید [این] عذاب را بچشید (١٠٦) اما کسانی که [آراسته به] روسپید[ی] هستند در رحمت خدایند و در آن جاودانهاند (١٠٧) اینها [که سرگذشت اهل کتاب، مژدهها، بیمها، و امور مربوط به مؤمنان و مسائل آخرت است] آیات خداست که آن را به راستی و درستی بر تو میخوانیم، خداوند آهنگ هیچ ستمی را بر جهانیان ندارد [؛ زیرا قانون پاداش و کیفرِ حق عادلانه است] (١٠٨) « 63 »