برای مردان از آنچه پدر و مادر و خویشاوندانشان [پس از مرگِ خود] بر جای میگذارند سهمی است، و برای زنان هم از آنچه پدر و مادر و خویشاوندانشان بر جای میگذارند سهمی است؛ اندک باشد یا بسیار این سهمی واجب است (٧) چون هنگام تقسیم [ارث]، خویشاوندان و یتیمان و مستمندان [که ارثبَر نیستند] حاضر باشند، چیزی از آن را به ایشان بپردازید، و با آنان سخن پسندیده گویید، (٨) کسانی که اگر پس از خود فرزندانی ناتوان بر جای گذارند، بر آنان بترسند [که حقوقشان ضایع شود] باید [از اینکه حقوق ایتامِ دیگران را پایمال کنند] بیم داشته باشند، پس باید از خدا [اطاعت کنید و از محرّماتش] بپرهیزید، و [با یتیمان] سخن به صواب گویید (٩) بیتردید آنانکه ستمکارانه اموال یتیمان را میخورند جز این نیست که در شکمهای خود آتش میریزند، و بهزودی در آتش فروزان درآیند (١٠) خداوند شما را دربارۀ [ارث] فرزندانتان سفارش میکند که: سهم پسر مانند سهم دو دختر است، و اگر [وارثانِ آن میت] بیش از دو دخترند سهم آنان دوسومِ میراث است، و اگر یک دختر است نصفِ میراث سهم اوست. و برای هر یک از پدر و مادرِ میت چنانچه فرزندی داشته باشد یکششمِ میراث است، و اگر بیفرزند است و وارث فقط پدر و مادر است برای مادرش یکسوم است [و باقیماندۀ میراث، سهم پدر اوست]، و اگر میت برادرانی دارد سهم مادرش یکششم است. [همۀ این سهام] پس از وصیتی [است] که [در مورد اموال خود] میکند، یا [پس از] بدهکاری [میت است، که باید پیش از تقسیم سهام پرداخت گردد]، شما نمیدانید پدران و فرزندانتان [که پس از مرگشان وارث اموالشان هستید] کدامیک برای شما سودمندترند [؛ بنابراین تفاوت سهامِ وصیتشده شما را نگران نکند]، [تقسیم میراث به این صورت] فریضهای از سوی خداوند است؛ زیرا خدا همواره دانا و حکیم است (١١) « 78 »