روزی [از راه میرسد] که هرکس [به پیشگاه حق] آید [برای مصونماندنش از عذاب با بهانههای واهی] از خود دفاع میکند، و هرکس هر عملی را [در دنیا] انجام داده [در آن روز عین اعمالش را] بهطورکامل [بهصورت بهشت یا دوزخ] به او خواهند داد، و [در زمینۀ پاداش و کیفر،] ستمی به آنان نخواهد شد (١١١) خداوند [برای پندِ مردم، در این قرآن] شهری را مَثَل زده است که دارای امنیت و آرامش بود، و رزقِ [اهل] آن از همهجا به فراوانی به آن میرسید، پس در برابر نعمتهای خدا ناسپاسی کردند، نهایتاً خداوند به کیفر اعمالی که همواره مرتکب میشدند بلای گرسنگی و ترسِ فراگیر را به آنان چشانید (١١٢) همانا پیامبری از خودشان برای هدایت آنان آمد، ولی او را انکار کردند، در نتیجه عذابِ [خدا] همۀ آنان را درحالیکه ستمکار بودند فراگرفت (١١٣) از نعمتهایی که خداوند به شما عطا کرده، حلال و دلپذیر هزینه خود کنید، و اگر فقط او را میپرستید سپاسگزارِ نعمتهایش باشید! (١١٤) خداوند فقط مُردار، خون، گوشت خوک، و حیوانی را که وقت ذبح کردنش نام غیر خدا را بر او بردهاند بر شما حرام کرده، اما کسی که [برای نجات جانش از خطر مرگ به خوردن این حرامها] ناچار شود، درحالیکه خواهان لذت نباشد و [از حد لازم] تجاوز نکند [گناهی بر او نیست؛ زیرا] خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است (١١٥) به سبب دروغی که بهصورت عادت بر زبانتان جاری است نگویید این حلال است، این حرام! تا به خدا دروغ ببندید [که این حلال و حرام حکم خداست]. مسلّماً آنانکه به خداوند دروغ میبندند [در هیچ کاری] به پیروزی نمیرسند (١١٦) [با این حلال و حرامِ ساختگی، و دروغبستن به خدا] بهرۀ اندکی [در دنیا دارند]، و در آخرت عذاب دردناکی ویژۀ آنان است (١١٧) [علاوه بر حُرمت آنچه در آیات قبل بیان کردیم،] حلالهایی را که پیشتر [در سورۀ انعام] برای تو بیان کردیم بر امت یهود حرام ساختیم، ما به آنان ستم نورزیدیم، بلکه خودشان همواره به خویشتن ستم میکردند (١١٨) « 280 »