لطفا منتظر باشید
النساء 
سوره مائده 
الانعام 
قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنْزِلْ عَلَيْنَا مَائِدَةً مِنَ السَّمَاءِ تَكُونُ لَنَا عِيدًا لِأَوَّلِنَا وَآخِرِنَا وَآيَةً مِنْكَ ۖ وَارْزُقْنَا وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ ١١٤ قَالَ اللَّهُ إِنِّي مُنَزِّلُهَا عَلَيْكُمْ ۖ فَمَنْ يَكْفُرْ بَعْدُ مِنْكُمْ فَإِنِّي أُعَذِّبُهُ عَذَابًا لَا أُعَذِّبُهُ أَحَدًا مِنَ الْعَالَمِينَ ١١٥ وَإِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَأَنْتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَٰهَيْنِ مِنْ دُونِ اللَّهِ ۖ قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقٍّ ۚ إِنْ كُنْتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ ۚ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَلَا أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ ۚ إِنَّكَ أَنْتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ ١١٦ مَا قُلْتُ لَهُمْ إِلَّا مَا أَمَرْتَنِي بِهِ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّي وَرَبَّكُمْ ۚ وَكُنْتُ عَلَيْهِمْ شَهِيدًا مَا دُمْتُ فِيهِمْ ۖ فَلَمَّا تَوَفَّيْتَنِي كُنْتَ أَنْتَ الرَّقِيبَ عَلَيْهِمْ ۚ وَأَنْتَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ١١٧ إِنْ تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُكَ ۖ وَإِنْ تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ١١٨ قَالَ اللَّهُ هَٰذَا يَوْمُ يَنْفَعُ الصَّادِقِينَ صِدْقُهُمْ ۚ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۚ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ١١٩ لِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا فِيهِنَّ ۚ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ١٢٠
عیسی‌‌بن‌‌مریم گفت: خداوندا! ای پروردگارِ ما! برای ما سفره‌ای [پرنعمت] از آسمان نازل کن تا عیدی باشد برای اهل زمانِ ما و نسل آیندۀ ما و نشانه‌ای باشد از سوی تو [بر قدرت بی‌نهایتت]، و به ما روزی عطا کن که تو بهترین روزی‌دهندگانی‌ (١١٤) خداوند فرمود: یقیناً من آن را برای شما می‌فرستم، چنانچه کسی از شما بعد از آن [که سفرۀ پُر از نعمت فرستاده شد] منکر [این عنایتِ خاص و نبوت مسیح] شود یقیناً او را دچار عذابی خواهم کرد که هیچ‌یک از جهانیان را آن‌گونه عذاب نکنم‌ (١١٥) [عرصۀ هول‌انگیز قیامت را به یاد آرید؛] هنگامی که خداوند می‌گوید: ای عیسی بن‌‌مریم! آیا تو به مردم گفتی که من و مادرم را به عنوان دو معبود به‌جای خداوند انتخاب کنید؟! [عیسی] پاسخ می‌دهد: تو [از هر عیب و نقصی] پاک و منزّهی، سزاوار من نیست که آنچه را برایم حق نمی‌باشد [به مردم] بگویم؟! اگر گفته باشم مسلّماً تو آن را می‌دانی، تو از آنچه در باطن من است آگاهی، و من از آنچه در ذات توست نا آگاهم؛ زیرا تو بر همۀ نهان‌ها آگاهی [کامل و جامع] داری‌ (١١٦) من به آنان جز آنچه که به من فرمان دادی نگفتم، [سخنم به همۀ مردم این بود] که خداوندِ یکتایی را بپرستید که پروردگارِ من و شماست. تا زمانی که بین آنان قرار داشتم شاهد [و مراقب عقاید و اعمال] آنان بودم [که به انحراف آلوده نشوند]، چون مرا [از بین آنان به‌سوی خود] برگرفتی، تو خود نگاهبانشان بودی، و تو بر همه‌چیز شاهدی‌ (١١٧) اگر آنان را [به سبب انتخابِ من و مادرم پس از نبود ما به عنوان دو معبود،] عذاب کنی بندگان تو‌اَند، و اگر آنان را بیامرزی [حقِ توست و جای اعتراض نیست؛ زیرا] تویی که توانای شکست‌ناپذیر و حکیمی‌ (١١٨) خداوند [در عرصه‌گاه قیامت] می‌گوید: این روزی است که صِدق صادقان سودشان دهد، برای آنان بهشت‌هایی است که از زیر [درختان] آن نهرها جاری است، همواره در آن جاودانه‌اند، خداوند از آنان خشنود، و آنان هم از خداوند خشنودند، این [خشنودی طرفینی] رستگاری بزرگ است‌ (١١٩) مالکیت و فرمانروایی آسمان‌ها و زمین و آنچه در آن‌هاست فقط در سیطرۀ خداوند است، و او بر هر کاری تواناست‌ (١٢٠)