- هود - جزء دوازدهم - سوره هود - سوره يوسف

وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً وَاحِدَةً ۖ وَلَا يَزَالُونَ مُخْتَلِفِينَ ١١٨ إِلَّا مَنْ رَحِمَ رَبُّكَ ۚ وَلِذَٰلِكَ خَلَقَهُمْ ۗ وَتَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ ١١٩ وَكُلًّا نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْبَاءِ الرُّسُلِ مَا نُثَبِّتُ بِهِ فُؤَادَكَ ۚ وَجَاءَكَ فِي هَٰذِهِ الْحَقُّ وَمَوْعِظَةٌ وَذِكْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ ١٢٠ وَقُلْ لِلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ اعْمَلُوا عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنَّا عَامِلُونَ ١٢١ وَانْتَظِرُوا إِنَّا مُنْتَظِرُونَ ١٢٢ وَلِلَّهِ غَيْبُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَإِلَيْهِ يُرْجَعُ الْأَمْرُ كُلُّهُ فَاعْبُدْهُ وَتَوَكَّلْ عَلَيْهِ ۚ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ ١٢٣

الر ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ ١ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ ٢ نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ أَحْسَنَ الْقَصَصِ بِمَا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ هَٰذَا الْقُرْآنَ وَإِنْ كُنْتَ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الْغَافِلِينَ ٣ إِذْ قَالَ يُوسُفُ لِأَبِيهِ يَا أَبَتِ إِنِّي رَأَيْتُ أَحَدَ عَشَرَ كَوْكَبًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ رَأَيْتُهُمْ لِي سَاجِدِينَ ٤

چنانچه پروردگارت می‌خواست هرآینه همۀ مردم را [از روی اجبار در مسیر هدایت،] امت واحدی قرار می‌داد، [ولی از آنان در انتخابِ راه سلب اختیار نکرد، به این سبب] همواره [دربارۀ دین] در اختلافند‌ (١١٨) مگر کسانی [از آنان را] که پروردگارت [برای دورماندن از اختلاف در دین، هدایتشان کرده و] مورد رحمت قرارشان داده، و برای همین هم آنان را آفریده است، فرمان [حتمی] پروردگارت کاملاً تحقق یافت که؛ همانا دوزخ را از همۀ جنّ و اِنس [که سرکش و طاغی‌اند، و دستی قوی در اختلاف‌اندازی دارند] پُر خواهم کرد‌ (١١٩) هر سرگذشتی از سرگذشت‌های پیامبران را که دلت را به آن استوار کنیم برایت می‌خوانیم، در این سرگذشت‌ها حق و درستی [که میزان ارزیابی همۀ امور است] برایت آمده، و [نیز این سرگذشت‌ها] پند و تذکری برای مؤمنان [است]‌ (١٢٠) به کسانی که ایمان نمی‌آورند بگو: به اندازه‌ای که قدرت دارید بتازید، ما هم بی‌تردید [به تکالیف خود] عمل می‌کنیم‌! (١٢١) در انتظار [عذاب] باشید، که ما هم منتظریم [به شما عذاب برسد]!‌ (١٢٢) غیب آسمان‌ها و زمین فقط در اختیار خداست، و همۀ کارها به او بازگردانده می‌شود، پس او را بندگی کن! و بر او توکل داشته باش! و [بدان که] پروردگارت از آنچه انجام می‌دهید بی‌خبر نیست‌ (١٢٣)

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

الف، لام، را‌ء. این است آیاتِ کتابِ روشنگر‌ (١) ما آن را به زبان عربی [که زبانی روشن و گویاست] فرستادیم تا شما [معانی و معارفش را در پرتو این زبان] بفهمید‌ (٢) ما با این قرآنی که به تو وحی کردیم بهترین سرگذشت را برایت بیان می‌کنیم، درحالی‌که تو پیش از وحی‌کردنِ ما [در بارۀ این سرگذشت] از بی‌خبران بودی‌ (٣) [آن سرگذشت این است،] که یوسف به پدرش گفت: ای پدر! من در خواب دیدم یازده ستاره و خورشید و ماه برایم سجده می‌کنند‌! (٤)