[به یاد آرید] هنگامی که دو گروه از شما تصمیم گرفتند سستی کنند [و از رفتن به میدان جنگ بازایستند]، خداوند یاورشان بود [که از این قصدِ شیطانی بازشان داشت]، مؤمنان باید در همۀ امور بر خدا توکل کنند (١٢٢) مسلّماً خداوند در جنگ بَدر شما را یاری داد درحالیکه [در برابر دشمن به سبب نفرات اندک و سازوبرگِ نظامی مختصر] ناتوان بودید، پس برای اینکه [نعمت پیروزی را] سپاسگزاری کنید از خداوند [اطاعت کرده، از محرّماتش] بپرهیزید (١٢٣) در آن زمان به مؤمنان میگفتی: آیا برای شما کافی نیست که پروردگارتان با سه هزار فرشتۀ نازلشده شما را یاری دهد؟ [پس ترس و دلهره از دشمن چرا؟!] (١٢٤) آری، اگر [امروز هم] صبر و استقامت کنید و [از خداوند اطاعت کرده، از مخالفت با او] بپرهیزید، چنانچه دشمنان سریعاً با جوشوخروش بر شما بتازند پروردگارتان با پنج هزار فرشتۀ نشاندار شما را یاری خواهد داد (١٢٥) خداوند، این [وعدۀ یاری] را جز مژدهای برای [تقویت روحیۀ] شما و بهخاطر اینکه دلهایتان به سبب آن [از دغدغه و اضطراب] آرامش بگیرد قرار نداد، و یاریدادن جز از سوی خداوند توانای شکستناپذیر و حکیم نیست (١٢٦) [یاری خداوند برای این بود] تا برخی از کافران را نابود کند یا خوارشان سازد، و نا امید [از عرصۀ جنگ] بازگردند (١٢٧) زمامِ چیزی از امور [مشرکان و مسلمانانِ فراری از جنگ] در اختیار تو نیست، یا [خداوند] توبۀ آنان را [به شرط آنکه توبۀ واقعی کنند] میپذیرد، یا [در صورت عدم توبه] عذابشان میکند؛ زیرا آنان [با این بازیگریهایی که با اسلام و اهل ایمان دارند] ستمکارند (١٢٨) آنچه در آسمانها و زمین است فقط در سیطرۀ مالکیت و فرمانروایی خداست، فقط اوست که هرکه را بخواهد میآمرزد، و هرکه را بخواهد عذاب میکند، خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است، [پس شخص توبهکننده، لایقِ آمرزش اوست] (١٢٩) ای مؤمنان! رِبا را به چندین برابر سود روی سود نخورید، [و با این کارِ زشت خانوادهها را از هستی ساقط نکنید!] خدا را [اطاعت کنید و از محرّماتش بهویژه سود نامشروعِ رِبا] بپرهیزید تا [بر موانع راه سعادت] پیروز شوید (١٣٠) و از آتشی که برای منکرانِ [خدا و احکامش] آماده شده خود را حفظ کنید! (١٣١) و از خداوند و پیامبر اطاعت کنید تا مورد رحمت قرار گیرید (١٣٢) « 66 »