- النحل - جزء چهاردهم - سوره نحل

ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ عَمِلُوا السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ وَأَصْلَحُوا إِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَحِيمٌ ١١٩ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ كَانَ أُمَّةً قَانِتًا لِلَّهِ حَنِيفًا وَلَمْ يَكُ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ١٢٠ شَاكِرًا لِأَنْعُمِهِ ۚ اجْتَبَاهُ وَهَدَاهُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ ١٢١ وَآتَيْنَاهُ فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً ۖ وَإِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ ١٢٢ ثُمَّ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۖ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ١٢٣ إِنَّمَا جُعِلَ السَّبْتُ عَلَى الَّذِينَ اخْتَلَفُوا فِيهِ ۚ وَإِنَّ رَبَّكَ لَيَحْكُمُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ ١٢٤ ادْعُ إِلَىٰ سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ ۖ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ ۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ ۖ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ ١٢٥ وَإِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُوا بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُمْ بِهِ ۖ وَلَئِنْ صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَيْرٌ لِلصَّابِرِينَ ١٢٦ وَاصْبِرْ وَمَا صَبْرُكَ إِلَّا بِاللَّهِ ۚ وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَلَا تَكُ فِي ضَيْقٍ مِمَّا يَمْكُرُونَ ١٢٧ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِينَ اتَّقَوْا وَالَّذِينَ هُمْ مُحْسِنُونَ ١٢٨

سپس پروردگارت به آنان‌که بر اثر جهل [به حقایق، و عدم توجه به عاقبت شوم بدکاری] مرتکب گناه شدند، و بعد از آن [بیدار گشته و] به توبه روی آوردند و [مفاسد خود را] اصلاح کردند [لطف ویژه دارد؛ زیرا] پروردگارت پس از آن بسیار آمرزنده و مهربان است‌ (١١٩) بی‌تردید ابراهیم [به‌تنهایی] امتی فروتن و مطیع برای خدا، و یکتاپرست بود و از مشرکان نبود (١٢٠) سپاس‌گزارِ نعمت‌های او بود، [خداوند] وی را برگزید و به راهی مستقیم هدایتش کرد‌ (١٢١) در دنیا به او نیکی‌ها [و مواهب ویژه] عطا کردیم، و بی‌تردید در آخرت از شایستگان است‌ (١٢٢) سپس به تو وحی کردیم که از آیین ابراهیمِ یکتاپرست که از مشرکان نبود پیروی کن! (١٢٣) [تحریم‌های] روز شنبه [به عنوان کیفر،] فقط ویژۀ کسانی [یهود] است که در مورد [حرمت و حلیت صید ماهی در] آن [روز] دچار اختلاف شدند، یقیناً پروردگارت روز قیامت دربارۀ آنچه در آن اختلاف کردند داوری خواهد کرد‌ (١٢٤) [مردم را] با حکمت و دانش، و اندرز نیکو به راه پروردگارت دعوت کن! و با آنان به نیکوترین شیوه به بحث و گفت‌وگو بپرداز! یقیناً پروردگارت به کسانی که از راه او گمراه شده‌اند، و نیز به هدایت‌یافتگان داناتر است‌ (١٢٥) اگر [خواستید ستمکار را] مجازات کنید فقط به مانند ستمی که بر شما شده به مجازات برسانید! و چنانچه [از مجازات] گذشت کنید این [گذشت، کاری است که] برای شکیبایان بهتر است‌ (١٢٦) و شکیبایی کن که شکیبایی تو جز به یاری خداوند نیست! و برای [گمراهی] آنان [و کارهای ناروایی که می‌کنند] اندوهگین مباش! و از نیرنگی که همواره [بر ضد اسلام] به کار می‌گیرند دلتنگ مباش [؛ زیرا خداوندِ قهار در کمین آنان است]‌ (١٢٧) بی‌گمان خداوند با کسانی است که [از او اطاعت کردند، و از محرّماتش] پرهیز داشتند، و نیز با نیکوکاران است‌ (١٢٨)