- الأنعام - جزء هشتم - سوره انعام

فَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ ۖ وَمَنْ يُرِدْ أَنْ يُضِلَّهُ يَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَيِّقًا حَرَجًا كَأَنَّمَا يَصَّعَّدُ فِي السَّمَاءِ ۚ كَذَٰلِكَ يَجْعَلُ اللَّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ ١٢٥ وَهَٰذَا صِرَاطُ رَبِّكَ مُسْتَقِيمًا ۗ قَدْ فَصَّلْنَا الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَذَّكَّرُونَ ١٢٦ لَهُمْ دَارُ السَّلَامِ عِنْدَ رَبِّهِمْ ۖ وَهُوَ وَلِيُّهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ١٢٧ وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ قَدِ اسْتَكْثَرْتُمْ مِنَ الْإِنْسِ ۖ وَقَالَ أَوْلِيَاؤُهُمْ مِنَ الْإِنْسِ رَبَّنَا اسْتَمْتَعَ بَعْضُنَا بِبَعْضٍ وَبَلَغْنَا أَجَلَنَا الَّذِي أَجَّلْتَ لَنَا ۚ قَالَ النَّارُ مَثْوَاكُمْ خَالِدِينَ فِيهَا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۗ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٌ ١٢٨ وَكَذَٰلِكَ نُوَلِّي بَعْضَ الظَّالِمِينَ بَعْضًا بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ١٢٩ يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِنْكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي وَيُنْذِرُونَكُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَٰذَا ۚ قَالُوا شَهِدْنَا عَلَىٰ أَنْفُسِنَا ۖ وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَشَهِدُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُوا كَافِرِينَ ١٣٠ ذَٰلِكَ أَنْ لَمْ يَكُنْ رَبُّكَ مُهْلِكَ الْقُرَىٰ بِظُلْمٍ وَأَهْلُهَا غَافِلُونَ ١٣١

کسی را که خداوند بخواهد هدایت کند سینه‌اش را برای [پذیرفتن] اسلام می‌گشاید، و کسی را که [به سبب کبر و عنادش] بخواهد گمراه سازد سینه‌اش را آن‌چنان دچار تنگی می‌کند که گویی می‌خواهد به دشواری به آسمان بالا برود، خداوند به این صورت پلیدی را بر کسانی که ایمان نمی‌آورند قرار می‌دهد‌ (١٢٥) این [گشایشِ سینه برای هدایت‌خواهان، و تنگی آن در برابر حق‌پذیری،] راه مستقیم [و سنّت درست] پروردگار توست، ما آیات را برای مردمی که پندپذیرند بیان کردیم‌ (١٢٦) برای آنان نزد پروردگارشان سرای سلامت و امن [چون بهشت] است، و خداوند به پاداش کارهایی [پسندیده‌] که همواره انجام می‌دادند سرپرست و یاور آنان است‌ (١٢٧) روزی [را به یاد آرید] که همۀ [جنّ و انس] را جمع می‌کنیم، [به جنّیان می‌گوییم:] ای گروه جن! شما بسیاری از انسان‌ها را به دنبال خود کشیدید [تا گمراهشان کنید]. دوستانِ شیاطینِ جنّی از بین انسان‌ها می‌گویند: پروردگارا! هریک از ما دو گروهِ [پیشوایان و پیروان] از یکدیگر [در عرصۀ گمراهی] بهره‌ها[ی نامشروع] گرفتیم تا به پایانِ عمری که برای ما مقرر کرده بودی رسیدیم. [خداوند] می‌گوید: آتش جایگاه همۀ شما [جنّیان و انسان‌های گمراه] است، در آن جاودانه‌اید مگر آنچه خدا [برای نجات شما] بخواهد؛ همانا پروردگارت حکیم و داناست‌ (١٢٨) بدین صورت برخی ستمکاران را بر بعضی دیگر به کیفر گناهانی که همواره مرتکب می‌شدند مسلّط و چیره می‌کنیم‌ (١٢٩) [در قیامت خطاب می‌شود:] ای گروه جنّ و انس! آیا برای شما از [جنس] خودتان پیامبرانی نیامدند که همواره آیاتم را بر شما می‌خواندند، و به شما دربارۀ ملاقات امروزتان هشدار می‌دادند؟ می‌گویند: ما به زیان خود گواهی می‌دهیم [که آمدند ولی آنان را انکار کردیم]. [زرق و برق] زندگی دنیا آنان را فریفت، و اکنون برضد خود گواهی می‌دهند که [در دنیا] همواره منکر [همۀ حقایق] بودند‌ (١٣٠) این [فرستادنِ پیامبران] برای این است که پروردگارت بر آن نبوده که مردم شهرها را درحالی‌که بی‌خبر [از حقایق] بودند برخلاف عدالت هلاک کند‌ (١٣١)