ای مؤمنان! [در همۀ امورِ زندگی] قیامکننده به [اجرای] عدالت، و گواهیدهنده برای خدا باشید! هرچند به زیان خود یا پدر و مادر یا نزدیکانتان باشد، اگر [یکی از دو طرفِ نزاع] توانگر یا نیازمند باشد [به سبب لحاظکردنِ وضعشان، بر خلاف خدا گواهی ندهید! زیرا] خداوند به [حمایت از] آنان سزاوارتر است، پس [در هنگام گواهیدادن] از خواستههای نامشروع پیروی نکنید که [نهایتاً از حق] منحرف شوید! و اگر به انحراف رویآورید یا [از گواهیدادن] امتناع کنید مسلّماً خداوند همواره به آنچه انجام میدهید آگاه است (١٣٥) ای مؤمنان! به خداوند و پیامبرش و کتابی که به رسولش نازل کرده، و به کتابی که پیش از این فرستاده، [از روی صِدق و حقیقت] ایمان بیاورید! هرکس به خدا و فرشتگان و کتابها[ی آسمانی] و پیامبرانِ او و روز قیامت کافر شود مسلّماً به گمراهی دوری [که هرگز به هدایت دسترسی نخواهد داشت] دچار شده است (١٣٦) کسانی که مؤمن شدند سپس کفر ورزیدند، باز مؤمن شدند و بار دیگر به کفر گراییدند، آنگاه بر کفر خود افزودند، خداوند بر آن نیست که آنان را بیامرزد، و به راه [راست] هدایت کند (١٣٧) منافقان را خبر ده که حتماً برای آنان عذابی دردناک است (١٣٨) همان کسانی که کافران را بهجای مؤمنان سرپرست و دوست خود انتخاب میکنند، آیا قدرت را نزد آنان میطلبند؟ یقیناً همۀ قدرت فقط ویژۀ خداست (١٣٩) همانا خداوند این حکم را در قرآن بر شما نازل کرده است که: چون با خبر شوید [گروهی] آیات خدا را مورد انکار و مسخره قرار میدهند با آنان ننشینید تا در سخنی دیگر درآیند، اگر بنشینید شما هم [در به دوشکشیدن بارِ انکار، و مسخرهکردنِ آیات،] مانند آنان خواهید بود، یقیناً خداوند همۀ منافقان و کافران را در دوزخ جمع خواهد کرد (١٤٠) « 100 »