- طه - جزء شانزدهم - سوره طه

وَأَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِمَا يُوحَىٰ ١٣ إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي ١٤ إِنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ أَكَادُ أُخْفِيهَا لِتُجْزَىٰ كُلُّ نَفْسٍ بِمَا تَسْعَىٰ ١٥ فَلَا يَصُدَّنَّكَ عَنْهَا مَنْ لَا يُؤْمِنُ بِهَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَتَرْدَىٰ ١٦ وَمَا تِلْكَ بِيَمِينِكَ يَا مُوسَىٰ ١٧ قَالَ هِيَ عَصَايَ أَتَوَكَّأُ عَلَيْهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَىٰ غَنَمِي وَلِيَ فِيهَا مَآرِبُ أُخْرَىٰ ١٨ قَالَ أَلْقِهَا يَا مُوسَىٰ ١٩ فَأَلْقَاهَا فَإِذَا هِيَ حَيَّةٌ تَسْعَىٰ ٢٠ قَالَ خُذْهَا وَلَا تَخَفْ ۖ سَنُعِيدُهَا سِيرَتَهَا الْأُولَىٰ ٢١ وَاضْمُمْ يَدَكَ إِلَىٰ جَنَاحِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ آيَةً أُخْرَىٰ ٢٢ لِنُرِيَكَ مِنْ آيَاتِنَا الْكُبْرَى ٢٣ اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ ٢٤ قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي ٢٥ وَيَسِّرْ لِي أَمْرِي ٢٦ وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسَانِي ٢٧ يَفْقَهُوا قَوْلِي ٢٨ وَاجْعَلْ لِي وَزِيرًا مِنْ أَهْلِي ٢٩ هَارُونَ أَخِي ٣٠ اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي ٣١ وَأَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي ٣٢ كَيْ نُسَبِّحَكَ كَثِيرًا ٣٣ وَنَذْكُرَكَ كَثِيرًا ٣٤ إِنَّكَ كُنْتَ بِنَا بَصِيرًا ٣٥ قَالَ قَدْ أُوتِيتَ سُؤْلَكَ يَا مُوسَىٰ ٣٦ وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَيْكَ مَرَّةً أُخْرَىٰ ٣٧

من تو را [به پیامبری] انتخاب کردم، پس به آنچه وحی می‌شود گوش کن! (١٣) من خداوند یکتایم، جز من معبودی نیست، فقط مرا بپرست! و نماز را [با شرایط ویژه‌اش] برای توجهِ قلبی به من برپادار‌! (١٤) بی‌تردید قیامت، که می‌خواهم [زمان پدید آمدنش را] پنهان بدارم، آمدنی است، تا هرکس را در برابر کوششی که می‌کند پاداش دهند‌ (١٥) پس مبادا کسی که آن را باور ندارد و از خواسته‌های [نامشروع] خود پیروی می‌کند تو را از [توجه به] آن بازدارد که [نهایتاً] هلاک شوی‌ (١٦) ای موسی! آنچه در دست راستِ توست چیست؟ (١٧) گفت: این عصای من است، بر آن تکیه می‌زنم، و با آن برگِ درختان را برای گوسفندانم می‌ریزم، و مرا به آن نیازهای دیگری [هم] هست‌ (١٨) فرمود: ای موسی! آن را بینداز‌! (١٩) پس آن را انداخت، ناگهان ماری عظیم شد که می‌شتافت‌! (٢٠) گفت: [ای موسی!] آن را بگیر و نترس! که بی‌درنگ آن را به حالت اولش برمی‌گردانیم‌ (٢١) و دستت را به زیرِ بغل خود ببر! تا بدون هیچ عیب و گزندی [چون پیسی و بَرَص،] سپید و درخشان بیرون آید [که این] معجزۀ دیگری است (٢٢) [این دو معجزه را به تو عطا کردیم] تا بعضی از بزرگ‌ترین معجزات خود را به تو نشان دهیم‌ (٢٣) به‌سوی فرعون برو! زیرا او دچار سرکشی [در همۀ امور] شده است‌ (٢٤) [موسی] گفت: پروردگارا! سینه‌ام را [برای تحمّل وظیفۀ سنگین] گشاده گردان‌! (٢٥) و کارم را برایم آسان ساز‌! (٢٦) و گِره از زبانم بگشای‌! (٢٧) تا سخنم را بفهمند‌ (٢٨) و از خانواده‌ام دستیاری برایم قرار ده‌! (٢٩) هارون برادرم را‌ (٣٠) و به‌وسیلۀ او نیرومندی‌ام را تقویت کن (٣١) و او را در کارم شریک گردان‌! (٣٢) تا تو را [در میان مشرکان از پندارِ شریک‌داشتن] به شدت پاک و مبرّا بداریم (٣٣) و بسیار یادت باشیم‌ (٣٤) بی‌تردید تو به [وضع و حال] ما بینایی‌ (٣٥) فرمود: ای موسی! یقیناً خواسته‌ات به تو عطا شد‌ (٣٦) و [پیش از این] یک بار دیگر نعمت با ارزش و بزرگی به تو دادیم‌ (٣٧)