[از حیواناتِ قابل بهرهوری شما] هشت جفت [آفرید]، از میش دو تا و از بُز دو تا، آیا خداوند نرهای آنها را یا مادههایشان را، یا آنچه را که رحِمِ میش و بُزِ ماده در بر گرفته حرام کرده است؟ اگر [دربارۀ این حُرمت] راستگو هستید از روی دلیلِ علمی به من خبر دهید! (١٤٣) از شتر دو تا و از گاو دو تا، بگو: آیا خداوند نرهای آنها را، یا مادههایشان را یا آنچه که رحِمِ مادهشتر و گاو در بر گرفته حرام کرده است؟ یا زمانی که خداوند شما را به این [تحریم] سفارش کرد [در محضرش] حاضر بودید، پس ستمکارتر از کسی که به خدا دروغ ببندد تا مردم را از روی بیدانشی گمراه کند کیست؟ مسلّماً خداوند ستمکاران را هدایت نمیکند (١٤٤) بگو: در احکامی که به من وحی شده [غذای] حرامی را بر خورندهای که آن را میخورد نمییابم مگر مُردار، یا خون ریختهشده، یا گوشت خوک که یقیناً آنها پلیدند، یا آن [حیوانی] که [هنگام ذبح] بر اساس گناه [و نافرمانی از دستور خداوند] نام غیر خدا را بر آن بردهاند، پس کسی که [برای نجات جانش] به خوردن آنها ناچار شود درصورتیکه خواهان لذت نباشد و از حد لازم تجاوز نکند [گناهی بر او نیست؛] مسلّماً پروردگارت بسیار آمرزنده و مهربان است (١٤٥) هر حیوانِ ناخندار، و پیهِ گاو و گوسفند را بر یهودیان حرام کردیم، مگر چربیهایی که بر پشت یا رودۀ آنهاست، یا آنچه با استخوان آمیخته است، این [تحریم] را به سبب ستمکردنشان به آنان کیفر دادیم، ما [در اِعلام این تحریم] یقیناً راستگوییم (١٤٦) « 147 »