قرآن کریم آنلاین با ترجمه فارسی - متن و صوت - الفرقان - جزء هجدهم - سوره نور - سوره فرقان

قرآن کریم بصورت آنلاین با ترجمه استاد انصاریان و 100 ترجمه دیگر به همراه صوت قراء بزرگ جهان اسلام

جستجو

صفحه بعدي

صفحه قبلي انتهاي قرآن

ابتداي قرآن

نام سوره:

شماره آيه:

جزء :

صفحه :

قرائت :

تکرار قرائت :

ترجمه گویا :

title

ترجمه :

سایز :

فونت :

إِذَا رَأَتْهُمْ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ سَمِعُوا لَهَا تَغَيُّظًا وَزَفِيرًا ﴿١٢﴾ وَإِذَا أُلْقُوا مِنْهَا مَكَانًا ضَيِّقًا مُقَرَّنِينَ دَعَوْا هُنَالِكَ ثُبُورًا ﴿١٣﴾ لَا تَدْعُوا الْيَوْمَ ثُبُورًا وَاحِدًا وَادْعُوا ثُبُورًا كَثِيرًا ﴿١٤﴾ قُلْ أَذَٰلِكَ خَيْرٌ أَمْ جَنَّةُ الْخُلْدِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۚ كَانَتْ لَهُمْ جَزَاءً وَمَصِيرًا ﴿١٥﴾ لَهُمْ فِيهَا مَا يَشَاءُونَ خَالِدِينَ ۚ كَانَ عَلَىٰ رَبِّكَ وَعْدًا مَسْئُولًا ﴿١٦﴾ وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَقُولُ أَأَنْتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِي هَٰؤُلَاءِ أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِيلَ ﴿١٧﴾ قَالُوا سُبْحَانَكَ مَا كَانَ يَنْبَغِي لَنَا أَنْ نَتَّخِذَ مِنْ دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَاءَ وَلَٰكِنْ مَتَّعْتَهُمْ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ نَسُوا الذِّكْرَ وَكَانُوا قَوْمًا بُورًا ﴿١٨﴾ فَقَدْ كَذَّبُوكُمْ بِمَا تَقُولُونَ فَمَا تَسْتَطِيعُونَ صَرْفًا وَلَا نَصْرًا ۚ وَمَنْ يَظْلِمْ مِنْكُمْ نُذِقْهُ عَذَابًا كَبِيرًا ﴿١٩﴾ وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَيَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَيَمْشُونَ فِي الْأَسْوَاقِ ۗ وَجَعَلْنَا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبِرُونَ ۗ وَكَانَ رَبُّكَ بَصِيرًا ﴿٢٠﴾

« 361 »

صفحه بعدي

صفحه قبلي

چون [آن آتش سوزان] آنان را از فاصله‌ای دور ببیند [نعره‌ای کشد و جهنمیان نعرۀ] خشم و خروش [هولناک] آن را بشنوند‌ (١٢) هنگامی که آنان را بوسیله غُل و زنجیر [دست به گردن] بسته در تنگنایی [از آن آتش] بیفکنند، در آن فریاد مرگ‌خواهی سر دهند‌ (١٣) [به آنان گویند:] امروز یک بار درخواست مرگ نکنید، بلکه بسیار درخواست مرگ کنید‌ (١٤) بگو: آیا این [آتش سوزان] بهتر است یا بهشت جاویدی که به پرهیزگاران وعده داده‌اند؟ که پاداش و عاقبتِ خوشی برای آنان است‌ (١٥) در آن‌جا هرچه بخواهند برای آنان فراهم است و در آن جاودانه‌اند، وعده‌ای است بر [عهدۀ] پروردگارت؛ [وعده‌ای] درخواست‌شده [و مورد انتظارِ مؤمنان از خداوند بخشندۀ کریم]‌ (١٦) روزی را [یاد کن] که آنان را با معبودانی که به‌جای خداوند می‌پرستیدند محشور می‌کند، پس [به معبودان] می‌گوید: آیا شما این بندگان مرا گمراه کردید، یا خود گمراه شدند؟ (١٧) پاسخ می‌دهند: شگفتا! سزاوارِ ما نبود که بر ضد تو پیروانی [برای پرستشِ خود] بگیریم، ولی تو اینان و پدرانشان را [از نعمت‌ها] بهره‌مند ساختی، [آنان به‌جای سپاس‌گزاری غرق شهوات و فساد شدند] تاجایی‌که یاد[ت] را فراموش کردند، و مردمی فاسد و دچار تباهی بودند (١٨) [خداوند می‌فرماید: معبودان] گفتۀ شما را انکار کردند، اکنون نه می‌توانید [عذاب را از خود] دفع کنید و نه می‌توانید یاری بخواهید، و از شما هرکس [در این دنیا] ستم کند [در قیامت] عذابی بزرگ به او می‌چشانیم‌ (١٩) ما پیش از تو هیچ‌یک از پیامبران را نفرستادیم مگر آن‌که آنان [نیز] غذا می‌خوردند و در بازارها راه می‌رفتند، ما برخی از شما را وسیلۀ آزمایش برخی دیگر قرار دادیم، [امت را به پیامبر، توانگر را به تهیدست و مؤمن را به کافر،] آیا [نسبت به انجام مسئولیت‌ها در حوزۀ آزمایش] شکیبایی می‌ورزید؟ پروردگارت همواره [به همۀ امور] بیناست‌ (٢٠)

« 361 »