- الأعراف - جزء نهم - سوره اعراف

وَاكْتُبْ لَنَا فِي هَٰذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ إِنَّا هُدْنَا إِلَيْكَ ۚ قَالَ عَذَابِي أُصِيبُ بِهِ مَنْ أَشَاءُ ۖ وَرَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ ۚ فَسَأَكْتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَالَّذِينَ هُمْ بِآيَاتِنَا يُؤْمِنُونَ ١٥٦ الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِنْدَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّبَاتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبَائِثَ وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلَالَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ ۚ فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ ۙ أُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ١٥٧ قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعًا الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ ۖ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَكَلِمَاتِهِ وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ ١٥٨ وَمِنْ قَوْمِ مُوسَىٰ أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ ١٥٩

و برای ما در این دنیا و در آخرت [همۀ] نعمت[های مادّی و معنوی را] مقرر کن! زیرا ما به‌سوی تو بازگشته‌ایم. [خداوند] فرمود: عذابم را به هرکس بخواهم می‌رسانم، و رحمتم همه‌چیز را فراگرفته، قطعاً آن را برای کسانی که [از خدا اطاعت کرده، از محرّماتش] بپرهیزند، و زکات بپردازند، و مؤمن به آیاتم شوند مقرر می‌دارم‌ (١٥٦) هم آنان‌که از این فرستادۀ [خدا]، پیامبرِ درس نخوانده که او را نزد خود [با همۀ اوصافش] در تورات و انجیل ثبت‌شده می‌یابند پیروی می‌کنند؛ [پیامبری که] آنان را به کارهای شایسته فرمان می‌دهد، و از زشتی‌ها بازمی‌دارد، و چیزهای دلپذیر را بر آنان حلال، و چیزهای ناپاک [و مورد نفرتِ طبعِ سالم] را بر آنان حرام می‌کند، و بارهای [تکالیف] سنگین و زنجیرها[ی جهل و بدعت‌ها] را که بر [دوش عقل و روان] آنان بود از ایشان برمی‌دارد، آنان‌که به او مؤمن شدند و از او [در همۀ حوادث و در برابر دشمنان] حمایت کردند و به یاری‌اش برخاستند، و از نورِ نازل‌شده بر او پیروی داشتند [بر همۀ موانع راه سعادت] پیروزند‌ (١٥٧) بگو: ای مردم! بی‌تردید من فرستادۀ خداوند به‌سوی همۀ شمایم؛ خدایی که مالکیت و فرمانروایی آسمان‌ها و زمین فقط در سیطرۀ اوست، جز او معبودی نیست، زنده می‌کند و می‌میراند، پس به خداوند و فرستاده‌اش پیامبرِ درس نخوانده که به خداوند و همۀ کلماتش [چه کلمات تکوینی و چه تشریعی] مؤمن است ایمان بیاورید، و از او [در همۀ امورتان] پیروی کنید تا هدایت یابید‌ (١٥٨) از قوم موسی گروهی هستند که [مردم را] بر اساسِ حق هدایت می‌کنند، و بر پایۀ حق [در داوری‌هایشان] عدالت می‌ورزند‌ (١٥٩)