لطفا منتظر باشید
الانعام 
سوره اعراف 
الانفال 
وَإِذْ قَالَتْ أُمَّةٌ مِنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْمًا ۙ اللَّهُ مُهْلِكُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا ۖ قَالُوا مَعْذِرَةً إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ ١٦٤ فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ أَنْجَيْنَا الَّذِينَ يَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَأَخَذْنَا الَّذِينَ ظَلَمُوا بِعَذَابٍ بَئِيسٍ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ ١٦٥ فَلَمَّا عَتَوْا عَنْ مَا نُهُوا عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ كُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِينَ ١٦٦ وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبْعَثَنَّ عَلَيْهِمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَنْ يَسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذَابِ ۗ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ الْعِقَابِ ۖ وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحِيمٌ ١٦٧ وَقَطَّعْنَاهُمْ فِي الْأَرْضِ أُمَمًا ۖ مِنْهُمُ الصَّالِحُونَ وَمِنْهُمْ دُونَ ذَٰلِكَ ۖ وَبَلَوْنَاهُمْ بِالْحَسَنَاتِ وَالسَّيِّئَاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ ١٦٨ فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُوا الْكِتَابَ يَأْخُذُونَ عَرَضَ هَٰذَا الْأَدْنَىٰ وَيَقُولُونَ سَيُغْفَرُ لَنَا وَإِنْ يَأْتِهِمْ عَرَضٌ مِثْلُهُ يَأْخُذُوهُ ۚ أَلَمْ يُؤْخَذْ عَلَيْهِمْ مِيثَاقُ الْكِتَابِ أَنْ لَا يَقُولُوا عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ وَدَرَسُوا مَا فِيهِ ۗ وَالدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ١٦٩ وَالَّذِينَ يُمَسِّكُونَ بِالْكِتَابِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِينَ ١٧٠
گروهی از [بی‌تفاوت‌های] بنی‌اسرائیل [به گروه دیگری که اهل پند دادن به غافلان بودند] گفتند: چرا گروهی را که خداوند هلاک‌کنندۀ آنان، یا عذاب‌کنندۀ آنان به عذابی سخت است پند می‌دهید؟! گفتند: برای این‌که در پیشگاه پروردگارتان [در مورد رفع مسئولیتِ خود] معذور باشیم، و به سبب این‌که آنان [از صید ماهی در روز شنبه که کاری خلاف حکم خداست] بپرهیزند‌ (١٦٤) چون پندی که به آنان داده شد به فراموشی سپردند، [هنگام نزول عذاب،] نهی‌کنندگان از منکرات را نجات دادیم و ستمکاران را به کیفر آن‌که همواره منحرف و نافرمان بودند به عذابی سخت دچار کردیم (١٦٥) چون از آنچه نهی شدند پیوسته سرکشی کردند به آنان گفتیم: بوزینگانی رانده‌شده باشید‌! (١٦٦) [به یاد آر] هنگامی که پروردگارت [با سوگند] اِعلام کرد که حتماً تا روز قیامت کسانی را بر ضد یهودِ سرکش تحریک خواهد کرد که همواره شکنجۀ سختی بر آنان تحمیل کنند. قطعاً پروردگارت زودکیفر، و بی‌تردید [دربارۀ مؤمنان] بسیار آمرزنده و مهربان است‌ (١٦٧) آنان را در زمین به‌صورت گروه‌گروه درحالی‌که هر گروهی امتی بود تقسیم کرده، [پراکنده ساختیم،] گروهی از آنان مردمی درستکار و گروهی بدکردارند، بدکاران را به خوشی‌ها و رنج‌ها آزمودیم تا [به راه حق و هدایت] برگردند‌ (١٦٨) پس نسلی بعد از آنان جانشینشان شدند که کتاب [تورات] را [با آشنایی به حقایق و معارف آن] به ارث بردند، درحالی‌که متاع پَست و ناپایدار دنیا را [از هر راه نامشروعی] به چنگ می‌زنند و می‌گویند: به‌زودی مورد آمرزش قرار می‌گیریم! و اگر متاع [نامشروعِ] دیگری مانند متاع اول به آنان برسد [باز هم] آن را می‌گیرند! آیا پیمانِ این کتاب [آسمانی] را که؛ دربارۀ خداوند جز حق نگویند، از آنان گرفته نشده؟ درحالی‌که آیاتی را که در آن است [مکرر] خوانده و فهمیده‌اند، [پس چرا آمرزشِ بدون توبه از حرام‌خواری را به خدا نسبت می‌دهند؟!] سرای آخرت برای کسانی که همواره [از مال حرام، و نسبت‌دادنِ دروغ به خداوند] می‌پرهیزند بهتر است، آیا نمی‌اندیشید؟ (١٦٩) آنان‌که به کتاب [آسمانی، با ایمانِ به آن و عمل به آیاتش] پای‌بندند، و نماز را [با شرایط ویژه‌اش] می‌خوانند [دارای پاداشند]، مسلّماً ما پاداش درست‌کاران را تباه نمی‌کنیم‌ (١٧٠)