گروهی از [بی‌تفاوت‌های] بنی‌اسرائیل [به گروه دیگری که اهل پند دادن به غافلان بودند] گفتند: چرا گروهی را که خداوند هلاک‌کنندۀ آنان، یا عذاب‌کنندۀ آنان به عذابی سخت است پند می‌دهید؟! گفتند: برای این‌که در پیشگاه پروردگارتان [در مورد رفع مسئولیتِ خود] معذور باشیم، و به سبب این‌که آنان [از صید ماهی در روز شنبه که کاری خلاف حکم خداست] بپرهیزند (١٦٤) چون پندی که به آنان داده شد به فراموشی سپردند، [هنگام نزول عذاب،] نهی‌کنندگان از منکرات را نجات دادیم و ستمکاران را به کیفر آن‌که همواره منحرف و نافرمان بودند به عذابی سخت دچار کردیم (١٦٥) چون از آنچه نهی شدند پیوسته سرکشی کردند به آنان گفتیم: بوزینگانی رانده‌شده باشید! (١٦٦) [به یاد آر] هنگامی که پروردگارت [با سوگند] اِعلام کرد که حتماً تا روز قیامت کسانی را بر ضد یهودِ سرکش تحریک خواهد کرد که همواره شکنجۀ سختی بر آنان تحمیل کنند. قطعاً پروردگارت زودکیفر، و بی‌تردید [دربارۀ مؤمنان] بسیار آمرزنده و مهربان است (١٦٧) آنان را در زمین به‌صورت گروه‌گروه درحالی‌که هر گروهی امتی بود تقسیم کرده، [پراکنده ساختیم،] گروهی از آنان مردمی درستکار و گروهی بدکردارند، بدکاران را به خوشی‌ها و رنج‌ها آزمودیم تا [به راه حق و هدایت] برگردند (١٦٨) پس نسلی بعد از آنان جانشینشان شدند که کتاب [تورات] را [با آشنایی به حقایق و معارف آن] به ارث بردند، درحالی‌که متاع پَست و ناپایدار دنیا را [از هر راه نامشروعی] به چنگ می‌زنند و می‌گویند: به‌زودی مورد آمرزش قرار می‌گیریم! و اگر متاع [نامشروعِ] دیگری مانند متاع اول به آنان برسد [باز هم] آن را می‌گیرند! آیا پیمانِ این کتاب [آسمانی] را که؛ دربارۀ خداوند جز حق نگویند، از آنان گرفته نشده؟ درحالی‌که آیاتی را که در آن است [مکرر] خوانده و فهمیده‌اند، [پس چرا آمرزشِ بدون توبه از حرام‌خواری را به خدا نسبت می‌دهند؟!] سرای آخرت برای کسانی که همواره [از مال حرام، و نسبت‌دادنِ دروغ به خداوند] می‌پرهیزند بهتر است، آیا نمی‌اندیشید؟ (١٦٩) آنان‌که به کتاب [آسمانی، با ایمانِ به آن و عمل به آیاتش] پای‌بندند، و نماز را [با شرایط ویژه‌اش] می‌خوانند [دارای پاداشند]، مسلّماً ما پاداش درست‌کاران را تباه نمی‌کنیم (١٧٠) « 172 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن