لطفا منتظر باشید
المائدة 
سوره انعام 
الاعراف 
وَلَوْ جَعَلْنَاهُ مَلَكًا لَجَعَلْنَاهُ رَجُلًا وَلَلَبَسْنَا عَلَيْهِمْ مَا يَلْبِسُونَ ٩ وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ١٠ قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ ثُمَّ انْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ ١١ قُلْ لِمَنْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ قُلْ لِلَّهِ ۚ كَتَبَ عَلَىٰ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ ۚ لَيَجْمَعَنَّكُمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا رَيْبَ فِيهِ ۚ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ١٢ وَلَهُ مَا سَكَنَ فِي اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ١٣ قُلْ أَغَيْرَ اللَّهِ أَتَّخِذُ وَلِيًّا فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ يُطْعِمُ وَلَا يُطْعَمُ ۗ قُلْ إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَسْلَمَ ۖ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ١٤ قُلْ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ١٥ مَنْ يُصْرَفْ عَنْهُ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمَهُ ۚ وَذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْمُبِينُ ١٦ وَإِنْ يَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلَا كَاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ ۖ وَإِنْ يَمْسَسْكَ بِخَيْرٍ فَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ١٧ وَهُوَ الْقَاهِرُ فَوْقَ عِبَادِهِ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ ١٨
[این سفسطه‌بازان می‌گویند: چرا پیامبر از جنس فرشتگان نیست؟!] اگر او را فرشته قرار می‌دادیم یقیناً به‌صورت مردی درمی‌آوردیم، و باز هم مسئلۀ نبوت را که همواره [بر مردم] مشتبه می‌سازند [به کیفر لجاجتشان] بر خودِ آنان مشتبه می‌ساختیم [تا به هدایت دست نیابند]‌ (٩) یقیناً پیامبرانِ پیش از تو هم مسخره شدند، در نتیجه کسانی که پیامبران را مسخره می‌کردند عذابی که همواره مورد استهزایشان بود فرایشان گرفت (١٠) بگو: در زمین گردش کنید، آن‌گاه با دقت بنگرید که فرجام منکران چگونه بود؟ (١١) بگو: [مالکیت] آنچه در آسمان‌ها و زمین است ویژۀ کیست؟ بگو: [مالکیت] فقط ویژۀ خداست؛ [خدایی] که رحمت را بر خود لازم و مقرر داشته، قطعاً همۀ شما را در روز قیامت که هیچ شکی در آن نیست جمع خواهد کرد، تنها کسانی که [سرمایه‌های وجودی] خود را تباه کرده‌اند [به خدا و قیامت و پیامبران] ایمان نمی‌آورند‌ (١٢) آنچه در [ظرف] شب و روز آرام و قرار دارد در سیطرۀ مالکیت خداست، و او شنوا[ی صدای همۀ موجودات]، و دانا[ی همۀ امور آنان] است (١٣) بگو: آیا جز خدا را که پدیدآورندۀ آسمان‌ها و زمین است سرپرست و یار خود انتخاب کنم؟! اوست که روزی می‌دهد، و خود بی‌نیاز از روزی است، بگو: من مأمورم که [در بین شما] نخستین کسی باشم که تسلیم‌بودن [به خداوند] را گردن نهد، و [دستور یافته‌ام که:] هرگز از مشرکان نباش‌ (١٤) بگو: مسلّماً اگر پروردگارم را [در مسئلۀ توحید] نافرمانی کنم از [دچارشدن به] عذابِ روزی بزرگ می‌ترسم‌ (١٥) در آن روز عذاب را از هرکس دور کنند مسلّماً مورد رحمت خداوند قرار گرفته، و آن کامیابی آشکاری است‌ (١٦) اگر خداوند به تو آسیبی رسانَد کسی جز او برطرف‌کنندۀ آن نیست، و اگر خیری به تو رسانَد [کسی نمی‌تواند مانع رسیدنش به تو شود؛ زیرا] فقط اوست که بر هر کاری تواناست‌ (١٧) و اوست که بر بندگانش مسلّط و چیره است، و او حکیم و آگاه است‌ (١٨)