- البقرة - جزء دوم - سوره بقره

لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَٰكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالْكِتَابِ وَالنَّبِيِّينَ وَآتَى الْمَالَ عَلَىٰ حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَالسَّائِلِينَ وَفِي الرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّكَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا ۖ وَالصَّابِرِينَ فِي الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَحِينَ الْبَأْسِ ۗ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ ١٧٧ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِصَاصُ فِي الْقَتْلَى ۖ الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَالْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَالْأُنْثَىٰ بِالْأُنْثَىٰ ۚ فَمَنْ عُفِيَ لَهُ مِنْ أَخِيهِ شَيْءٌ فَاتِّبَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَأَدَاءٌ إِلَيْهِ بِإِحْسَانٍ ۗ ذَٰلِكَ تَخْفِيفٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَرَحْمَةٌ ۗ فَمَنِ اعْتَدَىٰ بَعْدَ ذَٰلِكَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِيمٌ ١٧٨ وَلَكُمْ فِي الْقِصَاصِ حَيَاةٌ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ ١٧٩ كُتِبَ عَلَيْكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ إِنْ تَرَكَ خَيْرًا الْوَصِيَّةُ لِلْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ بِالْمَعْرُوفِ ۖ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِينَ ١٨٠ فَمَنْ بَدَّلَهُ بَعْدَمَا سَمِعَهُ فَإِنَّمَا إِثْمُهُ عَلَى الَّذِينَ يُبَدِّلُونَهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ ١٨١

نیکی [محدود به] این نیست که روی خود را [برای عبادت] به‌سوی مشرق و مغرب کنید؛ بلکه نیکی وجود [والای] کسانی است که به خدا، روز قیامت، فرشتگان، کتاب [آسمانی] و پیامبران ایمان [استوار و ثابت] آورده‌اند، و دارایی [خود] را با آن‌که دوست دارند به خویشان و یتیمان و درماندگان، و درراه‌ماندۀ بی‌زادوتوشه، و تهیدستانی که درخواست کمک دارند و در راه [آزادی] بردگان می‌پردازند، و نماز را [با شرایط ویژه‌اش] می‌خوانند و زکات می‌پردازند، و چون پیمان ببندند به پیمان خود وفا می‌کنند، و در سختی‌ها و تنگدستی و هنگام پدیدآمدن صدمه و آسیب [یعنی جنگ] شکیبایند، اینانند که [در ادعای دینداری] راستگویند، و اینانند که به شدت پرهیزکنندگان [از طغیان و تبهکاری]‌اند (١٧٧) ای مؤمنان! در مورد کشته‌شدگان، قصاص بر شما مقرر شده است؛ آزاد در برابر آزاد، برده در برابر برده، زن در برابر زن. پس کسی که [مرتکب قتل شده چنانچه] از سوی برادر دینی‌اش [که ولی مقتول است] مورد چیزی از عفو قرار گرفت[که به‌جایِ قصاص، خون‌بها بپردازد] پس رعایت‌کردن روش پسندیده[ درباره وضع مادی قاتل که چه اندازه بپردازد، بر عهده عفوکننده از قصاص است]، و [قاتل، مسئول] پرداخت خون‌بها با نیکی و خوشرویی است. این [حکم خون‌بها] تخفیف و رحمتی است از سوی پروردگارتان، پس هرکه بعد از چشم‌پوشی از قصاص، تجاوز کند [و به کشتن قاتل برخیزد] برای او عذابی دردناک است‌ (١٧٨) ای خردمندان! برای شما در قصاص مایۀ حیاتی ویژه است، و [حکم قصاص] برای این است که [از هرگونه تعدی و تجاوز و امور غیرِ شرعی] بپرهیزید‌ (١٧٩) بر شما مقرر شده چون یکی از شما را مرگ فرارسد اگر مالی از خود به‌جا گذاشته، به‌صورتی پسندیده برای پدر و مادر و خویشان وصیت کند، این حقی است بر عهدۀ کسانی که [از خدا اطاعت کرده، از محرّماتش] بپرهیزند‌ (١٨٠) آنان‌که پس از شنیدن وصیت، در آن تغییری دهند گناهش فقط بر عهدۀ تغییر‌دهندگان است، یقیناً خداوند شنوا[ی کلامِ وصیت‌کننده]، و دانا[ی به اعمال تغییر‌دهندگانِ وصیت] است‌ (١٨١)