- الأعراف - جزء نهم - سوره اعراف

وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرًا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ ۖ لَهُمْ قُلُوبٌ لَا يَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْيُنٌ لَا يُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَا يَسْمَعُونَ بِهَا ۚ أُولَٰئِكَ كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ ١٧٩ وَلِلَّهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ فَادْعُوهُ بِهَا ۖ وَذَرُوا الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي أَسْمَائِهِ ۚ سَيُجْزَوْنَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ١٨٠ وَمِمَّنْ خَلَقْنَا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ ١٨١ وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ ١٨٢ وَأُمْلِي لَهُمْ ۚ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ ١٨٣ أَوَلَمْ يَتَفَكَّرُوا ۗ مَا بِصَاحِبِهِمْ مِنْ جِنَّةٍ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ ١٨٤ أَوَلَمْ يَنْظُرُوا فِي مَلَكُوتِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ وَأَنْ عَسَىٰ أَنْ يَكُونَ قَدِ اقْتَرَبَ أَجَلُهُمْ ۖ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ ١٨٥ مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَا هَادِيَ لَهُ ۚ وَيَذَرُهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ ١٨٦ يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا ۖ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ رَبِّي ۖ لَا يُجَلِّيهَا لِوَقْتِهَا إِلَّا هُوَ ۚ ثَقُلَتْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ لَا تَأْتِيكُمْ إِلَّا بَغْتَةً ۗ يَسْأَلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنْهَا ۖ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ اللَّهِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ ١٨٧

بسیاری از جنّیان و آدمیان را [که می‌دانیم همواره به اختیار خودشان کفر را بر ایمان ترجیح داده، و لیاقت بهشتی‌شدن را از دست می‌دهند] برای دوزخ پدید آوردیم؛ زیرا آنان دل‌هایی دارند که [در فهم معارفِ سعادت‌بخشِ اسلام] به کار نمی‌گیرند، و چشم‌هایی دارند [که به سبب دل‌مشغولی‌های فراوانِ به امور مادی، آثار و نشانه‌های حق را] با آن نمی‌بینند، و گوش‌هایی دارند که [سخن حق را] با آن نمی‌شنوند، اینان مانند چهارپایانند، بلکه گمراه‌تر، اینان [از معارف و حقایق الهی] بی‌خبرند‌ (١٧٩) نیکوترین نام‌ها [به لحاظ معانی واقعی و اثرگذاری در همۀ امور هستی] ویژۀ خداست، پس با توجه به آن نام‌ها [که دلیل بر کمالات و جلال و جمال و ذات بی‌نهایت اوست] از او درخواست حاجت کنید، و آنان‌که در نام‌های خداوند به انحراف می‌گرایند، [و از آن ذات بی‌نهایت با توسل به نام‌هایی که نشان‌دهندۀ نقص و عیب است درخواست می‌کنند] رها کنید! به‌زودی به آنچه همواره انجام می‌دادند جزایشان خواهند داد‌ (١٨٠) از میان کسانی که آفریدیم گروهی هستند که [مردم را] بر اساس حق هدایت می‌کنند، و بر پایۀ حق [در داوری‌هایشان] عدالت می‌ورزند‌ (١٨١) و کسانی که آیات ما را انکار کردند به تدریج از جایی که نمی‌فهمند به ورطۀ هلاکت می‌کشانیم [تا مستحق دوزخ شوند‌] (١٨٢) و به آنان مهلت می‌دهیم؛ [زیرا از دسترس ما بیرون رفتنی نیستند،] مسلّماً تدبیر من استوار است‌ (١٨٣) آیا اندیشه نکردند که در همنشینِ آنان [پیامبر اسلام] هیچ نوع جنونی نیست؟ او فقط هشدار‌دهنده‌ای روشنگر [نسبت به فرجامِ بدکاران] است‌ (١٨٤) آیا به مالکیت و فرمانروایی مطلق خداوند بر آسمان‌ها و زمین و آنچه خداوندِ یکتا آفریده، و این‌که ممکن است پایانِ عمرشان نزدیک باشد با دقت نظر نکردند؟ [اگر به قرآن، که سخن خداست ایمان نیاورند] بعد از آن به کدام سخن ایمان می‌آورند؟ (١٨٥) کسانی را که خداوند [به سبب کبر و عنادشان] گمراه کند هدایت‌کننده‌ای نخواهند داشت، و آنان را در تجاوزشان رها می‌کند تا همواره سرگردان بمانند‌ (١٨٦) پیوسته از تو می‌پرسند وقوع [و استقرارِ] قیامت در چه زمانی است؟ بگو: دانشِ آن فقط نزد پروردگار من است، اَحدی جز او آن را در زمان معینش پدیدار نمی‌کند، [تحمّل این حادثۀ عظیم] بر آسمان‌ها و زمین سنگین است، جز به‌صورت غافل‌گیرانه به‌سویتان نمی‌آید. آن‌گونه از تو می‌پرسند که گویا از [زمانِ وقوع و استقرار] آن [به طور کامل] آگاهی، بگو: دانشِ آن فقط نزد خداست، ولی بیشتر مردم نمی‌دانند [که این دانش فقط ویژۀ اوست]‌ (١٨٧)