بگو: من مأمورم که خداوند را با اعتقادی خالص و پاک بپرستم (١١) و مأمورم که [در این آیین] نخستین بنده تسلیم [به خداوند] باشم (١٢) بگو: چنانچه پروردگارم را نافرمانی کنم از [نتیجۀ شومِ آن، که] عذاب روزی بزرگ [است] میترسم (١٣) بگو: فقط و فقط خداوند را درحالیکه اعتقاد و عبادتم را برای او خالص کردهام میپرستم (١٤) پس شما هرچه را میخواهید بهجای او بپرستید. بگو: بیتردید زیانکارانِ [واقعی] کسانی هستند که در قیامت [ببینند سرمایههای وجودی] خود و اهلشان را [به سبب پرستش غیر خدا] تباه کردهاند، آگاه باشید زیانِ آشکار همین است! (١٥) برای آنان از بالای سرشان و از زیر پایشان طبقاتی از آتش است، این [عذابی] است که خداوند [همه] بندگانش را از آن میترساند، ای بندگانم! خود را [از اینکه نسبت به من نافرمان باشید] حفظ کنید (١٦) کسانی که از پرستش [و اطاعت] طاغوت [هر شیطان فریبنده و بت و هر طغیانگری] دوری کردند و به درگاه خدا بازگشتند بر آنان [به بهشت] مژده باد، پس بندگانم را مژده ده! (١٧) هم آنانکه سخن را میشنوند، و از بهترینش [که آنان را در سایۀ عملِ به آن به حق میرساند] پیروی میکنند، اینانند که خداوند هدایتشان کرده، و اینان صاحبان خِردند (١٨) آیا کسی که [بر اثر تعصبش به کفر و شرک،] وعدۀ عذاب بر او حتمی و ثابت شده میتوانی [هدایت کنی؟ و] از آتش [دوزخ که خود بر اثر گناهانش برای خود فراهم آورده] نجاتش دهی؟ (١٩) ولی برای کسانی که از پروردگارشان [اطاعت کرده، و از محرّماتش] پرهیز داشتند غرفههایی در بهشت است که بر فراز آنها غرفههای دیگر بنا شده، درحالیکه از زیر آنها نهرها جاری است، [به] وعدۀ خدا [یقین داشته باش]، خدا از وعدۀ [خود] تخلّف نمیکند (٢٠) آیا ندانستهای که خداوند از آسمان، آبی فرستاد و آن را بهصورت چشمههایی در زمین نفوذ داد، سپس بهوسیلۀ آن زراعتی پدید میآورد که رنگهایش متنوع است، سپس [آن زراعت پس از مدتی] خشک میشود نهایتاً آن را زردشده میبینی، سپس خاشاکش میکند، مسلّماً در این [دگرگونیها] برای خردمندانِ [حقجو] مایۀ بیداری [در مورد ربوبیت، و قدرت و رحمت خداوند] است (٢١) « 460 »