قرآن کریم آنلاین با ترجمه فارسی - متن و صوت - النور - جزء هجدهم - سوره نور

قرآن کریم بصورت آنلاین با ترجمه استاد انصاریان و 100 ترجمه دیگر به همراه صوت قراء بزرگ جهان اسلام

جستجو

صفحه بعدي

صفحه قبلي انتهاي قرآن

ابتداي قرآن

نام سوره:

شماره آيه:

جزء :

صفحه :

قرائت :

تکرار قرائت :

ترجمه گویا :

title

ترجمه :

سایز :

فونت :

إِنَّ الَّذِينَ جَاءُوا بِالْإِفْكِ عُصْبَةٌ مِنْكُمْ ۚ لَا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَكُمْ ۖ بَلْ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ ۚ لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اكْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ ۚ وَالَّذِي تَوَلَّىٰ كِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِيمٌ ﴿١١﴾ لَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَيْرًا وَقَالُوا هَٰذَا إِفْكٌ مُبِينٌ ﴿١٢﴾ لَوْلَا جَاءُوا عَلَيْهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ ۚ فَإِذْ لَمْ يَأْتُوا بِالشُّهَدَاءِ فَأُولَٰئِكَ عِنْدَ اللَّهِ هُمُ الْكَاذِبُونَ ﴿١٣﴾ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ لَمَسَّكُمْ فِي مَا أَفَضْتُمْ فِيهِ عَذَابٌ عَظِيمٌ ﴿١٤﴾ إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِكُمْ وَتَقُولُونَ بِأَفْوَاهِكُمْ مَا لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ وَتَحْسَبُونَهُ هَيِّنًا وَهُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمٌ ﴿١٥﴾ وَلَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُمْ مَا يَكُونُ لَنَا أَنْ نَتَكَلَّمَ بِهَٰذَا سُبْحَانَكَ هَٰذَا بُهْتَانٌ عَظِيمٌ ﴿١٦﴾ يَعِظُكُمُ اللَّهُ أَنْ تَعُودُوا لِمِثْلِهِ أَبَدًا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿١٧﴾ وَيُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ ۚ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ ﴿١٨﴾ إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشِيعَ الْفَاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ﴿١٩﴾ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّهَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ ﴿٢٠﴾

« 351 »

صفحه بعدي

صفحه قبلي

مسلّماً کسانی که آن تهمت بزرگ را دربارۀ یکی از زنانِ مؤمنه شایسته که دارای جایگاه ویژه‌ایست به‌میان آوردند گروهی [همدست و همفکر] از [میان] خود شما بودند، آن را شرّی برای خود مپندارید، بلکه برای شما خیر است، برای هر مردی از آنان کیفری است به اندازۀ گناهی که مرتکب شده، و برای آن که بخش عمدۀ آن را بر عهده گرفته عذابی بزرگ است‌ (١١) چرا مردان و زنان باایمان هنگامی که آن [تهمت بزرگ] را شنیدند [نسبت به آن شخص پاکدامن که چون خودِ آنان اهل ایمان بود،] در قلب و باطن خود نیک‌اندیشی نکردند و نگفتند: این تهمتی آشکار [از سوی منافقان] است؟ (١٢) چرا بر آن [تهمت] چهار شاهد نیاوردند؟ پس چون شاهدان را نیاوردند مسلّماً خودِ آنان نزد خداوند محکوم به دروغ‌گویی‌اند‌ (١٣) اگر احسان و مهربانی خداوند در دنیا و آخرت بر شما نبود مسلّماً به سبب واردشدنتان در آن [تهمت بزرگ]، عذاب سختی به شما می‌رسید‌ (١٤) [در همان] زمانی که آن [تهمت] را زبان به زبان [از یکدیگر] می‌گرفتید و با دهان‌هایتان چیزی که هیچ علمی به آن نداشتید می‌گفتید، و آن را [کاری] سبُک و ناچیز می‌پنداشتید درحالی‌که نزد خداوند، [امری] بزرگ بود‌ (١٥) چرا وقتی آن را شنیدید نگفتید به هیچ‌وجه بر ما جایز نیست که به این [تهمتِ بزرگ] زبان بگشاییم، شگفتا این بُهتانی بزرگ است! (١٦) خداوند شما را چنانچه مؤمن هستید اندرز می‌دهد که هرگز مانند آن را [در حق کسی] تکرار نکنید‌ (١٧) خداوند آیاتی را [در این سوره که مشتمل بر احکام و قوانین است] برای شما بیان می‌کند، و خدا دانا و حکیم است‌ (١٨) همانا کسانی که دوست دارند کارهای بسیار زشت در بین اهل ایمان شایع شود عذاب دردناکی در دنیا و آخرت خواهند داشت، خداوند [آثار و عاقبت چنین اعمالِ ناپسندی را] می‌داند و شما نمی‌دانید‌ (١٩) چنانچه احسان و رحمت خداوند بر شما نبود و این‌که خداوند بسیار مهرورز و مهربان است، [به بلاها و کیفرهای سختی دچار می‌شدید]‌ (٢٠)

« 351 »