حج در ماههای معینی است [شوّال، ذو القعده و ذو الحجه،] پس کسی که عمرۀ تمتع را [از اول شوّال تا نهم ذو الحجه،] و حج تمتع را [از نهم ذو الحجه تا دوازدهمِ آن با اِحرامبستن و تلبیهگفتن] بر خود واجب کرد بداند که در حج آمیزش [با همسران] و خروج از اطاعت خدا و گفتوگوی توأم با نزاع و دشمنی جایز نیست، و آنچه از کار خیر انجام دهید خدا به آن داناست، و [به سود خود] توشه برگیرید که بهترین توشه، اجتناب از فسق و طغیان است. و ای خردمندان! از من [اطاعت کرده، از محرّماتم] بپرهیزید (١٩٧) بر شما باکی نیست که [در ایام حج] از پروردگارتان [با ورود به تجارت و دادوستد]رزق و منافع مادّی بطلبید، و چون از عَرفات کوچ کردید خدا را در مشعرالحرام یاد کرده، [قلباً مورد توجه قرار دهید، آری] او را یاد کنید همانگونه که شما را [با فضل و رحمتش] از هدایت برخوردار کرد؛ گرچه پیش از این از گمراهان بودید (١٩٨) آنگاه از همانجایی که مردم [بهسوی مِنی] میروند شما هم بروید، و از خداوند آمرزش بخواهید؛ زیرا خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است (١٩٩) چون مناسک خود را به پایان بردید خداوند را آنگونه که پدرانتان را یاد میکنید یا بهتر از آن یاد کنید، [در این میان] گروهی از مردم [که از مواهب معنوی و از آثار پایدار جهانِ دیگر غافل هستند] میگویند: پروردگارا! به ما در دنیا [کالا و متاع و مال] عطا کن، درحالیکه آنان را [به سبب این غفلت و کوتهنظری] در آخرت هیچ بهرهای نیست (٢٠٠) و گروهی از مردم میگویند: پروردگارا! به ما در دنیا از هرگونه خیر [و خوبی]، و در آخرت هم از هر نوع خیر [و ثواب] عطا کن، و ما را از عذابِ آتش نگهدار (٢٠١) اینانند که از دست آوردشان [از انجام مناسک و دعای خالصشان] بهرۀ [عظیم و فراوانی] دارند، و خداوند در حسابرسی سریع است (٢٠٢) « 31 »