- لقمان - جزء بيست ويکم - سوره لقمان

أَلَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَكُمْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَأَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَةً وَبَاطِنَةً ۗ وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَلَا هُدًى وَلَا كِتَابٍ مُنِيرٍ ٢٠ وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا وَجَدْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا ۚ أَوَلَوْ كَانَ الشَّيْطَانُ يَدْعُوهُمْ إِلَىٰ عَذَابِ السَّعِيرِ ٢١ وَمَنْ يُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىٰ ۗ وَإِلَى اللَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ ٢٢ وَمَنْ كَفَرَ فَلَا يَحْزُنْكَ كُفْرُهُ ۚ إِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ فَنُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ٢٣ نُمَتِّعُهُمْ قَلِيلًا ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ إِلَىٰ عَذَابٍ غَلِيظٍ ٢٤ وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ ۚ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ ٢٥ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ ٢٦ وَلَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَالْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ ٢٧ مَا خَلْقُكُمْ وَلَا بَعْثُكُمْ إِلَّا كَنَفْسٍ وَاحِدَةٍ ۗ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ ٢٨

آیا ندانسته‌اید که خداوند آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است به سود شما به کار گرفته، و نعمت‌های آشکار و نهانش را کامل و فراوان به شما عطا کرده [تا با درست هزینه‌کردن آن‌ها تکامل یافته، به مقامات معنوی برسید]؟ برخی از مردم همواره بدون هیچ دلیل و دانشی، و بدون هیچ هدایتی و هیچ کتاب روشنگری دربارۀ خداوند گفت‌وگوی نادرست و بی‌دلیل می‌کنند‌ (٢٠) چون به آنان گویند: از آنچه خداوند نازل کرده پیروی کنید. می‌گویند: [پیروی نمی‌کنیم،] بلکه پیروِ آبینی هستیم که پدرانمان را پای‌بندِ به آن یافته‌ایم. آیا [کورکورانه و بدون تحقیق از پدرانشان پیروی می‌کنند،] گرچه شیطان آنان را [از طریق این پیروی] به عذابِ برافروخته دعوت کند؟! (٢١) هرکس همۀ وجودش را به‌سوی خدا تسلیم کند درحالی‌که نیکوکار باشد بی‌تردید به محکم‌ترین دستگیره چنگ زده، و فرجام همۀ کارها فقط به‌سوی خداست‌ (٢٢) کفر کافران تو را اندوهگین نکند، بازگشت آنان فقط به‌سوی ماست، پس آنان را به همۀ اعمالی که انجام داده‌اند آگاه می‌کنیم؛ زیرا خداوند به اسرار و نیات باطن‌ها آگاه است (٢٣) [با] اندکی [از نعمت‌های مادّی] برخوردارشان می‌کنیم، سپس آنان را به [واردشدن در] عذابی سخت ناچار خواهیم کرد‌ (٢٤) اگر از آنان بپرسی چه کسی آسمان‌ها و زمین را آفریده است؟ قاطعانه می‌گویند: خدا. بگو: همۀ ستایش‌ها ویژۀ خداست ولی بیشترشان نمی‌فهمند (٢٥) آنچه در آسمان‌ها و زمین است فقط در سیطرۀ مالکیت و فرمانروایی خداست، به‌راستی خداوند بی‌نیاز و ستوده‌خصال است‌ (٢٦) اگر [برای نوشتن کلمات خداوند که دانش مخلوقات او هستند] آنچه درخت در زمین است قلم شود، و دریا [مرکب، و] هفت دریا[ی دیگر نیز] آن دریا را [پس از پایان‌گرفتنش] مدد کنند کلمات خداوند پایان نمی‌یابد؛ زیرا او توانای شکست‌ناپذیر و حکیم است‌ (٢٧) آفریدن شما و برانگیختنتان [برای ما] جز مانند [آفریدن و برانگیختنِ] یک تن نیست؛ یقیناً خداوند شنوا و بیناست‌ (٢٨)