- الجن - جزء بيست و نهم - سوره جن

وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ ۖ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولَٰئِكَ تَحَرَّوْا رَشَدًا ١٤ وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَكَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا ١٥ وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا ١٦ لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ ۚ وَمَنْ يُعْرِضْ عَنْ ذِكْرِ رَبِّهِ يَسْلُكْهُ عَذَابًا صَعَدًا ١٧ وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا ١٨ وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ يَدْعُوهُ كَادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَدًا ١٩ قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّي وَلَا أُشْرِكُ بِهِ أَحَدًا ٢٠ قُلْ إِنِّي لَا أَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا ٢١ قُلْ إِنِّي لَنْ يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا ٢٢ إِلَّا بَلَاغًا مِنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ ۚ وَمَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ٢٣ حَتَّىٰ إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا ٢٤ قُلْ إِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ مَا تُوعَدُونَ أَمْ يَجْعَلُ لَهُ رَبِّي أَمَدًا ٢٥ عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَىٰ غَيْبِهِ أَحَدًا ٢٦ إِلَّا مَنِ ارْتَضَىٰ مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا ٢٧ لِيَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَيْهِمْ وَأَحْصَىٰ كُلَّ شَيْءٍ عَدَدًا ٢٨

و یقیناً گروهی از ما تسلیم حق، و گروهی منحرفند، پس کسانی که تسلیم حقند در جست‌وجوی خیر و صلاحند (١٤) ولی منحرفان نهایتاً هیزم دوزخ‌اند (١٥) [ای پیامبر! بگو: به من وحی شده که؛] اگر [انس و جنّ] بر راه خدا [که تنها راه حق است] پایداری کنند از نعمت فراوان و پُرخیری بهره‌مندشان کنیم (١٦) تا در زمینۀ [فراوانی] نعمت آنان را بیازماییم، کسی که [با غرق‌شدن در نعمتِ فراوان] از یاد پروردگارش غفلت کند، او را در عذابی سخت و روزافزون وارد می‌کند (١٧) و مسلّماً مساجد [جایگاه عبادت] برای خداوند یکتاست، پس هیچ‌کس را با خدا نپرستید‌ (١٨) و این‌که چون بندۀ خدا [محمّد صلی الله علیه وآله] به عبادت پروردگار برمی‌خاست نزدیک بود جمعیت متراکمی بر او ازدحام کنند (١٩) بگو: من فقط پروردگارم را می‌پرستم، و هیچ‌کس را در عبادت شریک او قرار نمی‌دهم (٢٠) بگو: من قدرت رساندنِ زیان و سود [و هدایت و انحرافی] را به شما ندارم (٢١) بگو: [اگر برای او شریک قرار دهم] هرگز اَحدی در برابر [عذاب] خدا به من پناه نمی‌دهد، و هرگز پناه‌گاهی جز او نمی‌یابم‌ (٢٢) [من مسئولیتی] جز تبلیغ [احکام و معارف] و رساندن پیام‌ها از سوی خداوند ندارم و کسانی که از خدا و پیامبرش نافرمانی کنند حتماً آتش دوزخ برای آنان است درحالی‌که در آن همواره جاودانه‌اند (٢٣) [کافران، شما را ناتوان و نفراتتان را اندک می‌بینند] تا زمانی که آنچه را [از عذاب] به آن تهدید شده‌اند مشاهده کنند، به‌زودی آگاه می‌شوند که چه کسی یاورش ناتوان‌تر، و نفراتش کمتر است؟ (٢٤) بگو: نمی‌دانم آیا آنچه را به آن تهدید می‌شوید نزدیک است، یا پروردگارم برای واقع‌شدنش زمانی طولانی قرار خواهد داد؟ (٢٥) او دانای غیب است و اَحدی را بر غیب خود آگاه نمی‌کند (٢٦) مگر رسولانی را که [برای عطاکردن غیب به آنان] پسندیده است، پس نگهبانانی [از فرشتگان برای حفاظت وحی، این دانشِ ویژۀ غیبی از دستبرد نامحرمان] پیش رو و پشت سرشان می‌گمارد‌ (٢٧) تا مشخص کند که پیام‌های پروردگارشان را به‌طورکامل [به مردم] رسانده‌اند، او به آنچه [از وحی] نزد آنان است احاطۀ فراگیر و کامل دارد، و همه‌چیز را [در جهان هستی] از جهت عدد شماره کرده است‌ (٢٨)