به نام خدا که رحمتش بیاندازه است و مهربانیاش همیشگی
هنگامی که خورشید را درهم پیچند
(١)
و ستارگان تیره و بینور شوند
(٢)
و کوهها را [از جا برکنَند و] به حرکت آرند
(٣)
و اموال با ارزش رها و بیصاحب شود
(٤)
و حیوانات وحشی را گرد آورند
(٥)
و دریاها را مشتعل و برافروخته سازند
(٦)
و هر کسی را با همسان خود جفت کنند، [خوب با خوب، بد با بد]
(٧)
و از دخترِ زندهبه گورشده بپرسند،
(٨)
که به کدام گناه او را کشتهاند؟!
(٩)
آن زمان که نامههای اعمال را بگشایند
(١٠)
و آسمان را بهشدت برکنَند
(١١)
و هنگامی که دوزخ را شعلهور سازند
(١٢)
و بهشت را نزدیک آرند
(١٣)
[در چنان هنگامه هولناکی] هرکس به آنچه [از عمل] آماده کرده آگاه شود
(١٤)
سوگند به ستارگانی که [پس از غایبشدنشان در روز به نقطۀ معینشان در شب] بازمیگردند!
(١٥)
ستارگانی که بهسرعت میروند و پنهان میشوند
(١٦)
و سوگند به شب! چون با سیاهیاش پشت کرده، رو به صبح میرود
(١٧)
و سوگند به صبح! هنگامی که میدمد
(١٨)
که این [قرآن]، کلام فرستادهای ارجمند، است
(١٩)
نیرومندی که نزد صاحبِ عرش، دارای مقامی بلند است
(٢٠)
در عالم بالا مورد اطاعت [فرشتگان]، و امین است
(٢١)
[ای مردم مکه!] در همنشین شما [محمّد صلی الله علیه وآله] هیچ نوع دیوانگی نیست
(٢٢)
او بیتردید آن [فرستادۀ ارجمند] را در افق روشن دیده است
(٢٣)
و وی در ابلاغ معارف قرآن [که از عالم غیب به او وحی شده] تنگ نظر و خسیس نیست
(٢٤)
قرآن [برخلاف پندار باطل برخی از شما] کلام شیطانِ رانده شده نیست
(٢٥)
پس [با رویبرتافتن از قرآن] به کجا میروید؟!
(٢٦)
قرآن فقط وسیلۀ تذکر و بیداری برای جهانیان است
(٢٧)
برای هرکدام از شما که بخواهد راه مستقیم را [که راه اطاعت از خداوند و اجتناب از گناهان است] بپیماید
(٢٨)
و شما [پیمودن راه مستقیم را] نخواهید خواست مگر آنکه پروردگار جهانیان بخواهد
(٢٩)