- المطففين - جزء سي ام - سوره مطففين

كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ ٧ وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ ٨ كِتَابٌ مَرْقُومٌ ٩ وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ١٠ الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ ١١ وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ١٢ إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ ١٣ كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ١٤ كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ ١٥ ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ ١٦ ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ ١٧ كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ ١٨ وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ ١٩ كِتَابٌ مَرْقُومٌ ٢٠ يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ٢١ إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ٢٢ عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ ٢٣ تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ ٢٤ يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ ٢٥ خِتَامُهُ مِسْكٌ ۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ٢٦ وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ ٢٧ عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ٢٨ إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ ٢٩ وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ ٣٠ وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ ٣١ وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَضَالُّونَ ٣٢ وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ ٣٣ فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ ٣٤

چنین نیست [که خیال می‌کنند با کم‌فروشی پرونده‌ای نخواهند داشت،] قطعاً پروندۀ بدکاران در «سِجّین است» (٧) و تو، چه می‌دانی که سِجّین چیست؟ (٨) سرنوشتی حتمی [چون سجین است که برای خائنان] مقرر شده (٩) در آن روز وای بر انکار‌کنندگان! (١٠) آنان‌که همواره روز جزا را انکار می‌کنند (١١) و آن را جز هر متجاوزِ گنه‌پیشه‌ای انکار نمی‌کند (١٢) چون آیات ما را بر او بخوانند می‌گوید: این افسانه‌های پیشینیان است (١٣) چنین نیست [که آنان می‌پندارند]، بلکه گناهانی که همواره مرتکب شده‌اند بردل‌هایشان چرک و زنگار بسته، [به این علت حقایق متّکی بر دلیل را افسانه می‌پندارند] (١٤) به‌راستی چنین نیست [که گمان برده‌اند]، اینان [به سبب عقاید و اعمال شیطانی و ناروایشان] در آن روز از [قُرب و رحمت و پاداش] پروردگارشان محرومند (١٥) سپس یقیناً وارد دوزخ خواهند شد (١٦) آن‌گاه [به آنان] گفته شود: این است آن دوزخی که همواره انکارش می‌کردید (١٧) چنین نیست [که این ابلهان دربارۀ نیکان می‌پندارند، بلکه] همانا پروندۀ نیکوکاران در بلندترین مرتبه است (١٨) تو چه میدانی بلندترین مرتبه ‏ چیست؟ (١٩) سرنوشتی حتمی [چون بهشت برای نیکوکاران] است‌ (٢٠) که مقرّبان همواره بر آن شاهد و حاضر هستند (٢١) بی‌تردید نیکوکاران در نعمتی فراوانند (٢٢) بر تخت‌های زینت شده، [مناظر زیبای بهشت و نعمت‌ها را] می‌نگرند (٢٣) در چهره‌هایشان شادابی آن نعمت‌های فراوان را [به روشنی] می‌شناسی‌ (٢٤) به آنان از باده‌ای ناب و گوارا و مُهر و موم شده می‌نوشانند (٢٥) مُهر و مومش مُشک است، این [نعمت‌ها] است که رقابت‌کنندگان باید برای به‌دست‌آوردنش آن با یکدیگر رقابت کنند (٢٦) [بادۀ نابِ مُهر و موم شده] مخلوطی از [شربت چشمۀ] «تَسنیم» است (٢٧) چشمه‌ای که همواره مقرّبان از آن می‌نوشند (٢٨) گنه‌پیشگان همواره [در دنیا از روی تمسخر] به مؤمنان می‌خندیدند (٢٩) چون بر آنان می‌گذشتند با چشمک‌زدن آنان را مسخره می‌کردند (٣٠) هنگامی که به جمع خانوادۀ خود بازمی‌گشتند [با عیب‌جویی از مؤمنان و یاوه‌گفتن بر ضدشان] به خنداندن یکدیگر می‌پرداختند! (٣١) چون مؤمنان را می‌دیدند می‌گفتند: مسلّماً اینان منحرفند (٣٢) درحالی‌که کافران را به نگهبانی آنان نفرستادند [که تشخیص هدایت و انحرافِ مؤمنان با ایشان باشد] (٣٣) پس امروز مؤمنان به کافران می‌خندند (٣٤)