- الحجر - جزء چهاردهم - سوره حجر

وَلَقَدْ جَعَلْنَا فِي السَّمَاءِ بُرُوجًا وَزَيَّنَّاهَا لِلنَّاظِرِينَ ١٦ وَحَفِظْنَاهَا مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ ١٧ إِلَّا مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ مُبِينٌ ١٨ وَالْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَيْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنْبَتْنَا فِيهَا مِنْ كُلِّ شَيْءٍ مَوْزُونٍ ١٩ وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ وَمَنْ لَسْتُمْ لَهُ بِرَازِقِينَ ٢٠ وَإِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا عِنْدَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ ٢١ وَأَرْسَلْنَا الرِّيَاحَ لَوَاقِحَ فَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَسْقَيْنَاكُمُوهُ وَمَا أَنْتُمْ لَهُ بِخَازِنِينَ ٢٢ وَإِنَّا لَنَحْنُ نُحْيِي وَنُمِيتُ وَنَحْنُ الْوَارِثُونَ ٢٣ وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَقْدِمِينَ مِنْكُمْ وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَأْخِرِينَ ٢٤ وَإِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَحْشُرُهُمْ ۚ إِنَّهُ حَكِيمٌ عَلِيمٌ ٢٥ وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ ٢٦ وَالْجَانَّ خَلَقْنَاهُ مِنْ قَبْلُ مِنْ نَارِ السَّمُومِ ٢٧ وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ ٢٨ فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ ٢٩ فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ ٣٠ إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَىٰ أَنْ يَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ ٣١

به‌راستی ما در آسمان بُرج‌هایی قرار داده‌ایم، و آن‌ها را برای بینندگان [با شکل‌های متنوعش] آراستیم (١٦) و آن‌ها را از هر شیطان رانده شده‌ای حفظ کردیم‌ (١٧) مگر آنکه بخواهد دزدانه [خبرهای عالم بالا را] بشنود که شهابی روشن او را دنبال می‌کند‌ (١٨) و زمین را گستراندیم و در آن کوه‌های استوار افکندیم، و در آن از هر چیزی به اندازه و وزن معین رویانده‌ایم‌ (١٩) و در آن برای شما و کسانی که روزی‌دهندۀ آنان نیستید وسایل معیشت قرار دادیم‌ (٢٠) هیچ چیزی نیست مگر آن‌که خزانه‌هایش نزد ماست، و آن را جز به اندازۀ معین فرود نمی‌آوریم‌ (٢١) بادها را [که] پیونددهندۀ [ابرها هستند برای مهیاشدنِ نزول رحمت] فرستادیم، و از آسمان، آبی فرود آوردیم و شما را به‌وسیلۀ آن سیراب کردیم، درحالی‌که شما ذخیره‌کنندۀ آن [در ابرها، و در دل کوه‌ها، و لایه‌های زمین و اعماق آن] نیستید‌ (٢٢) یقیناً ما حیات می‌بخشیم، و می‌میرانیم، و وارث [جهان و جهانیان] هستیم‌ (٢٣) بی‌تردید [حالات، اعمال، اخلاق و شمار] پیشینیانِ شما و آیندگانتان را می‌دانیم‌ (٢٤) مسلّماً پروردگار توست که محشورشان می‌کند، همانا او حکیم و داناست‌ (٢٥) ما انسان را از گِلی خشک برگرفته از لجنی بدبو و تیره‌رنگ آفریدیم‌ (٢٦) و پیش از آن جنّ را از بادی سوزان پدید آوردیم‌ (٢٧) چون پروردگارت به فرشتگان گفت: من از گِل خشک برگرفته از لجنی بدبو و تیره‌رنگ بشری می‌آفرینم‌ (٢٨) زمانی که [اندام] او را [متناسب و] موزون ساختم، و از روح خود در آن دمیدم در برابرش به سجده افتید! (٢٩) همۀ فرشتگان یکسره سجده کردند‌ (٣٠) مگر ابلیس که نپذیرفت با سجده‌کنان باشد‌ (٣١)