به نام خدا که رحمتش بیاندازه است و مهربانیاش همیشگی
سوگند به سپیدهدم!
(١)
و به شبهای دهگانه!
(٢)
و به زوج و فرد!
(٣)
و به شب! هنگامی که میرود
(٤)
آیا در این سوگندها سوگندی [سزاوار و اطمینانبخش] برای شخصِ خردمند هست؟
(٥)
آیا ندانستهای که پروردگارت با عادیان چه کرد؟
(٦)
[و با شهر] «اِرَم» که دارای ساختمانهای بلند و مستحکم بود [چه رفتاری داشت]؟
(٧)
همان شهری که مانندش در سرزمینها ساخته نشده بود
(٨)
و [با] ثمودیان، که در سرزمینشان تختهسنگهای سخت و بزرگ را [برای ساختن ساختمانهای مصون از زلزله و توفان] میبریدند [چه کرد]؟
(٩)
و [با] فرعونِ بسیار قدرتمند و شکنجهگر [چگونه رفتار نمود]؟
(١٠)
همان عادیان و ثمودیان و فرعونیان که در شهرها طغیان کردند
(١١)
و در آنها تبهکاری و فتنۀ زیادی به بار آوردند
(١٢)
پس پروردگارت عذاب پیاپی و شدیدی را بر آنان فروبارید
(١٣)
بیتردید پروردگارت در کمین [همۀ انسانها] است، [به این علت راه فراری از عذابش ندارند]
(١٤)
اما انسان، چون پروردگارش در جهت آزمایشِ او، با حفظ شخصیتش نعمت و سودی به او رسانَد، [و رفاه و راحتی نصیبش کند،] میگوید: پروردگارم [به خاطر لیاقتم به من نعمت و رفاه بخشید، و] گرامیام داشت
(١٥)
و اما زمانی که باز در جهت آزمایشش رزقش را بر او تنگ بگیرد، میگوید: پروردگارم مرا خوار کرده است!
(١٦)
چنین نیست که [میپندارد؛] بلکه [سببِ خواری شما این است که] یتیم را اِکرام نمیکنید
(١٧)
و یکدیگر را بر طعامدادن به بیچارگان تشویق نمایید
(١٨)
و میراث [دیگران] را [ضمیمۀ ثروت خود کرده،] یکجا میخورید
(١٩)
و بسیار عاشق و دلباختۀ ثروت هستید
(٢٠)
چنین نیست که با این افکار و اعمال سعادت شما تضمین شود، [همه این پندارها و تعلقات غلط و بی تفاوتی نسبت به یتیم و مسکین را کنار بگذارید] چون هنگامی که زمین به شدت دَر هم کوبیده شود
(٢١)
و قدرت و تدبیر پروردگارت [جهت انجام امور قیامت] ظهور کند، و فرشتگان صفبهصف [برای اجرای مأموریتشان بیایند]
(٢٢)
در آن روز، دوزخ را [در برابر دیدگان همه] حاضر کنند، [آن وقت است که] انسان متذکرِ [همۀ امور] میشود، ولی این متذکرشدن چه سودی برای او دارد؟!
(٢٣)