لطفا منتظر باشید
الانعام 
سوره اعراف 
الانفال 
قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ ٢٣ قَالَ اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ وَلَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِينٍ ٢٤ قَالَ فِيهَا تَحْيَوْنَ وَفِيهَا تَمُوتُونَ وَمِنْهَا تُخْرَجُونَ ٢٥ يَا بَنِي آدَمَ قَدْ أَنْزَلْنَا عَلَيْكُمْ لِبَاسًا يُوَارِي سَوْآتِكُمْ وَرِيشًا ۖ وَلِبَاسُ التَّقْوَىٰ ذَٰلِكَ خَيْرٌ ۚ ذَٰلِكَ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ ٢٦ يَا بَنِي آدَمَ لَا يَفْتِنَنَّكُمُ الشَّيْطَانُ كَمَا أَخْرَجَ أَبَوَيْكُمْ مِنَ الْجَنَّةِ يَنْزِعُ عَنْهُمَا لِبَاسَهُمَا لِيُرِيَهُمَا سَوْآتِهِمَا ۗ إِنَّهُ يَرَاكُمْ هُوَ وَقَبِيلُهُ مِنْ حَيْثُ لَا تَرَوْنَهُمْ ۗ إِنَّا جَعَلْنَا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاءَ لِلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ ٢٧ وَإِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً قَالُوا وَجَدْنَا عَلَيْهَا آبَاءَنَا وَاللَّهُ أَمَرَنَا بِهَا ۗ قُلْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ ۖ أَتَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ ٢٨ قُلْ أَمَرَ رَبِّي بِالْقِسْطِ ۖ وَأَقِيمُوا وُجُوهَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَادْعُوهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ ۚ كَمَا بَدَأَكُمْ تَعُودُونَ ٢٩ فَرِيقًا هَدَىٰ وَفَرِيقًا حَقَّ عَلَيْهِمُ الضَّلَالَةُ ۗ إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ ٣٠
هر دو [با کمال ادب و فروتنی] گفتند: پروردگارا! ما به خود ستم کردیم، اگر ما را نیامرزی و به ما رحم نکنی مسلّماً از تباه‌کنندگانِ [همۀ سرمایۀ وجودی خود] خواهیم بود‌ (٢٣) خداوند گفت: [از این جایگاه] فرود آیید درحالی‌که دشمن یکدیگرید! و شما را در زمین تا مدتی قرارگاه و مایۀ بهره‌مندی است‌ (٢٤) [و نیز به آنان] گفت: در زمین زندگی می‌کنید، و در آن می‌میرید، و در قیامت از آن بیرونتان می‌آورند‌ (٢٥) ای فرزندانِ آدم! ما به شما لباسی که شرمگاهتان را می‌پوشاند، و نیز مایۀ زینت و جمال است عطا کردیم، و لباسِ پرهیزگاری [که انسان را به اطاعت از خدا و ترک محرّماتش وامی‌دارد] بهتر است، این [لباسِ معنوی که مایۀ سعادت اَبدی است] از نشانه‌های [لطف و احسان] خداوند است، باشد که فرزندان آدم [به نعمت‌های مادّی و معنوی خدا]توجه کنند‌ (٢٦) ای فرزندان آدم! مبادا شیطان، شما را بفریبد چنان‌که پدر و مادرتان را [با فریب‌کاری‌اش] از [آن] باغ [پُرنعمت] بیرون کرد، لباسشان را از تن آنان بیرون آورد تا شرمگاهشان را به آنان نشان دهد، او و گروهش شما را از جایی می‌بینند که آنان را نمی‌بینید، ما شیاطین را بر کسانی ولایت [و حاکمیت] دادیم که ایمان نمی‌آورند‌ (٢٧) چون کار زشتی مرتکب می‌شوند می‌گویند: پدرانمان را بر آن [کار] یافتیم، و خداوند ما را به آن فرمان داده! بگو: قطعاً خداوند به [انجام] کار زشت فرمان نمی‌دهد، آیا چیزی را که نمی‌دانید به خداوند نسبت می‌دهید؟! (٢٨) بگو: پروردگارم به میانه‌رَوی [در همۀ امور] فرمان داده، و [این‌که] در هر عبادتگاهی روی [دلِ] خود را [آن‌گونه] به‌سوی خدا کنید [که از هرچیزی جز او منقطع شود،] و خدا را بخوانید! درحالی‌که عبادت را برای او [از شرک] خالص می‌کنید، همان‌گونه که شما را آفرید [پس از مرگ زنده می‌شوید و به‌سوی او] بازمی‌گردید‌ (٢٩) گروهی را [به سبب نشان دادن لیاقت] هدایت کرد، و گروهی گمراهی بر آنان قطعی شد؛ زیرا شیاطین را به‌جای خدای یکتا حاکم و سرپرست خود گرفتند، و گمان می‌کنند که رهیافته [به‌سوی سعادت]اند (٣٠)