لطفا منتظر باشید
الفاتحة 
سوره بقره 
آل عمران 
وَبَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ كُلَّمَا رُزِقُوا مِنْهَا مِنْ ثَمَرَةٍ رِزْقًا ۙ قَالُوا هَٰذَا الَّذِي رُزِقْنَا مِنْ قَبْلُ ۖ وَأُتُوا بِهِ مُتَشَابِهًا ۖ وَلَهُمْ فِيهَا أَزْوَاجٌ مُطَهَّرَةٌ ۖ وَهُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ٢٥ إِنَّ اللَّهَ لَا يَسْتَحْيِي أَنْ يَضْرِبَ مَثَلًا مَا بَعُوضَةً فَمَا فَوْقَهَا ۚ فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ ۖ وَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَيَقُولُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا ۘ يُضِلُّ بِهِ كَثِيرًا وَيَهْدِي بِهِ كَثِيرًا ۚ وَمَا يُضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفَاسِقِينَ ٢٦ الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ٢٧ كَيْفَ تَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَكُنْتُمْ أَمْوَاتًا فَأَحْيَاكُمْ ۖ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يُحْيِيكُمْ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ٢٨ هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُمْ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ اسْتَوَىٰ إِلَى السَّمَاءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ ۚ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ٢٩
و به آنان‌که ایمان آورده و کارهای شایسته [چون بندگی حق و خدمت به خلق] کرده‌اند نوید ده؛ مسلّماً بهشت‌هایی ویژۀ آنان است که از زیر درختانش نهرها جاری است، هرزمان که از آن بهشت‌ها میوۀ آماده‌ای به آنان دهند، گویند: این همان است که پیش از این روزی ما کردند. و از میوه‌های گوناگون که [در طعم و گوارایی و زیبایی] شبیه یکدیگر است نزد آنان آورند. و در آن‌جا همسرانی که [از هر آلودگی] پاکیزه‌اند در اختیار ایشان است، و در آن [جایگاهِ پُرنعمتِ بی‌نظیر] جاودانه‌اند (٢٥) بی‌تردید خداوند [برای تفهیم مطلبی به مردم] از این‌که به پشه و فراتر از آن [در کوچکی] مَثَل بزند پروا ندارد، اما مؤمنان می‌دانند که آن مَثَل از سوی پروردگارشان حق است، و اما کافران با حالتی تمسخرآمیز می‌گویند: خداوند از این مَثَل چه اراده‌ای کرده است؟ خداوند بسیاری را با آن مَثَل [به سبب مسخره‌کردن حق] به بیراهه می‌اندازد، و بسیاری را با آن مَثَل [به علّت پذیرفتنِ حق] هدایت می‌کند، و جز گنهکارانِ نافرمان را با آن مَثَل به بیراهه نمی‌اندازد‌ (٢٦) آنان مردمی هستند که پیمان خدا را [که توحید و نبوت و تکالیف است] پس از استواری‌اش [با دلایل عقلی و علمی، به سبب عمل‌نکردن به آن] می‌شکنند، و آنچه را خداوند پیوند برقرارکردن با آن را فرمان داده است [چون پیوند با پیامبران، قرآن، اهل‌بیت علیهم‌السلام و خویشان] قطع می‌کنند، [و به جدایی از آنان می‌گرایند،] و در زمین به تبهکاری و فتنه‌انگیزی برمی‌خیزند؛ آنان تباه‌کنندگان [همۀ سرمایۀ وجودی خویش]اند (٢٧) چگونه به خداوند[ی که ذاتش جامعِ همۀ کمالات است] کفر می‌ورزید؟ درحالی‌که [پیش از دمیده‌شدنِ روح به کالبدتان، ترکیبی از عناصر] مرده بودید، پس خداوند به شما حیات بخشید، سپس شما را به کام مرگ می‌اندازد، آن‌گاه پس از مرگ بر شما لباس حیات می‌پوشاند، و پس از آن همۀ شما را به‌سوی او بازمی‌گردانند (٢٨) آن خداوندی که همۀ آنچه را در زمین است به سود شما آفرید، آن‌گاه آفریدنِ آسمان را اراده کرد، و آن را به‌صورت هفت آسمان [محکم و استوار، و منظم و هماهنگ] قرار داد، و او به [قوانین و محاسباتِ] همه‌چیز داناست (٢٩)