و به آنانکه ایمان آورده و کارهای شایسته [چون بندگی حق و خدمت به خلق] کردهاند نوید ده؛ مسلّماً بهشتهایی ویژۀ آنان است که از زیر درختانش نهرها جاری است، هرزمان که از آن بهشتها میوۀ آمادهای به آنان دهند، گویند: این همان است که پیش از این روزی ما کردند. و از میوههای گوناگون که [در طعم و گوارایی و زیبایی] شبیه یکدیگر است نزد آنان آورند. و در آنجا همسرانی که [از هر آلودگی] پاکیزهاند در اختیار ایشان است، و در آن [جایگاهِ پُرنعمتِ بینظیر] جاودانهاند (٢٥) بیتردید خداوند [برای تفهیم مطلبی به مردم] از اینکه به پشه و فراتر از آن [در کوچکی] مَثَل بزند پروا ندارد، اما مؤمنان میدانند که آن مَثَل از سوی پروردگارشان حق است، و اما کافران با حالتی تمسخرآمیز میگویند: خداوند از این مَثَل چه ارادهای کرده است؟ خداوند بسیاری را با آن مَثَل [به سبب مسخرهکردن حق] به بیراهه میاندازد، و بسیاری را با آن مَثَل [به علّت پذیرفتنِ حق] هدایت میکند، و جز گنهکارانِ نافرمان را با آن مَثَل به بیراهه نمیاندازد (٢٦) آنان مردمی هستند که پیمان خدا را [که توحید و نبوت و تکالیف است] پس از استواریاش [با دلایل عقلی و علمی، به سبب عملنکردن به آن] میشکنند، و آنچه را خداوند پیوند برقرارکردن با آن را فرمان داده است [چون پیوند با پیامبران، قرآن، اهلبیت علیهمالسلام و خویشان] قطع میکنند، [و به جدایی از آنان میگرایند،] و در زمین به تبهکاری و فتنهانگیزی برمیخیزند؛ آنان تباهکنندگان [همۀ سرمایۀ وجودی خویش]اند (٢٧) چگونه به خداوند[ی که ذاتش جامعِ همۀ کمالات است] کفر میورزید؟ درحالیکه [پیش از دمیدهشدنِ روح به کالبدتان، ترکیبی از عناصر] مرده بودید، پس خداوند به شما حیات بخشید، سپس شما را به کام مرگ میاندازد، آنگاه پس از مرگ بر شما لباس حیات میپوشاند، و پس از آن همۀ شما را بهسوی او بازمیگردانند (٢٨) آن خداوندی که همۀ آنچه را در زمین است به سود شما آفرید، آنگاه آفریدنِ آسمان را اراده کرد، و آن را بهصورت هفت آسمان [محکم و استوار، و منظم و هماهنگ] قرار داد، و او به [قوانین و محاسباتِ] همهچیز داناست (٢٩) « 5 »