- السجدة - جزء بيست ويکم - سوره سجدة

وَلَنُذِيقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذَابِ الْأَدْنَىٰ دُونَ الْعَذَابِ الْأَكْبَرِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ ٢١ وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِآيَاتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْهَا ۚ إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِينَ مُنْتَقِمُونَ ٢٢ وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَلَا تَكُنْ فِي مِرْيَةٍ مِنْ لِقَائِهِ ۖ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِبَنِي إِسْرَائِيلَ ٢٣ وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا ۖ وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ ٢٤ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ ٢٥ أَوَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَسَاكِنِهِمْ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ ۖ أَفَلَا يَسْمَعُونَ ٢٦ أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا نَسُوقُ الْمَاءَ إِلَى الْأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا تَأْكُلُ مِنْهُ أَنْعَامُهُمْ وَأَنْفُسُهُمْ ۖ أَفَلَا يُبْصِرُونَ ٢٧ وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْفَتْحُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ٢٨ قُلْ يَوْمَ الْفَتْحِ لَا يَنْفَعُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِيمَانُهُمْ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ ٢٩ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَانْتَظِرْ إِنَّهُمْ مُنْتَظِرُونَ ٣٠

بی‌گمان آنان را غیر از عذابِ بزرگ‌تر [که در قیامت است] از عذاب نزدیک‌تر [که عذاب دنیایی است] می‌چشانیم، باشد که [بیدار شده، از فسق و فجور به هدایت] بازگردند‌ (٢١) ستمکارتر از کسی که به‌وسیلۀ آیات پروردگارش موعظه شود، آن‌گاه از آن‌ها روی‌برگردانده [و نپذیرد] کیست؟ بی‌تردید ما از گنه‌پیشگان انتقام می‌گیریم‌ (٢٢) همانا به موسی کتاب دادیم، پس تو در مورد دریافت آن [کتاب به‌وسیلۀ موسی] هیچ تردیدی نداشته باش! ما آن [کتاب] را برای بنی‌اسرائیل [مایۀ] هدایت قرار دادیم‌ (٢٣) برخی از بنی‌اسرائیل را چون [در برابر مشکلات و حادثه‌ها و انجام تکالیف] صبر و استقامت داشتند، و همواره اهل یقین به آیات ما بودند پیشوایانی قرار دادیم که به توفیق ما مردم را هدایت می‌کردند (٢٤) همانا پروردگارت در قیامت بین آنان در آنچه که همواره در آن اختلاف داشتند، [و نهایتاً گروه‌گروه می‌شدند] داوری خواهد کرد‌ (٢٥) آیا برای آنان روشن نشده که بسیاری از نسل‌های پیش از آنان را [به عذاب غافل‌گیرانه] هلاک کردیم، و اینان در مساکن آن‌ها راه می‌روند: که عاقبت طاغیان هلاکت است این سرگذشت‌های پیشینیان عبرت‌هاست آیا به گوش قبول نمی‌شنوند! (٢٦) آیا ندانسته‌اند که ما آب را به‌سوی زمین خشک و بی‌گیاه می‌رانیم، و به‌وسیلۀ آن، زراعتی [سرسبز و سودمند] پدید می‌آوریم که دام‌هایشان و خودشان از آن می‌خورند؟ آیا [آثار و نتایج رحمت خدا را] نمی‌بینند؟! (٢٧) [از روی مسخره به مؤمنان] می‌گویند: اگر راست‌گو هستید این پیروزی [که آمدنش وِرد زبان شماست] کی خواهد بود؟ (٢٨) بگو: روز پیروزی نه ایمان‌آوردنِ کافران سودشان دهد، و نه [برای جبران گذشتۀ خسارت‌بارشان] مهلت یابند‌ (٢٩) بنابراین از آنان روی برتاب! و به انتظار [رسیدن پیروزی] باش! که آنان [هم به خیال خود] در انتظار [روز شکستِ شما] به سر می‌برند‌ (٣٠)