قرآن کریم آنلاین با ترجمه فارسی - متن و صوت - هود - جزء يازدههم - سوره يونس - سوره هود

قرآن کریم بصورت آنلاین با ترجمه استاد انصاریان و 100 ترجمه دیگر به همراه صوت قراء بزرگ جهان اسلام

جستجو

صفحه بعدي

صفحه قبلي انتهاي قرآن

ابتداي قرآن

نام سوره:

شماره آيه:

جزء :

صفحه :

قرائت :

تکرار قرائت :

ترجمه گویا :

title

ترجمه :

سایز :

فونت :

وَيَا قَوْمِ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مَالًا ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ ۚ وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الَّذِينَ آمَنُوا ۚ إِنَّهُمْ مُلَاقُو رَبِّهِمْ وَلَٰكِنِّي أَرَاكُمْ قَوْمًا تَجْهَلُونَ ﴿٢٩﴾ وَيَا قَوْمِ مَنْ يَنْصُرُنِي مِنَ اللَّهِ إِنْ طَرَدْتُهُمْ ۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ ﴿٣٠﴾ وَلَا أَقُولُ لَكُمْ عِنْدِي خَزَائِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلَا أَقُولُ إِنِّي مَلَكٌ وَلَا أَقُولُ لِلَّذِينَ تَزْدَرِي أَعْيُنُكُمْ لَنْ يُؤْتِيَهُمُ اللَّهُ خَيْرًا ۖ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا فِي أَنْفُسِهِمْ ۖ إِنِّي إِذًا لَمِنَ الظَّالِمِينَ ﴿٣١﴾ قَالُوا يَا نُوحُ قَدْ جَادَلْتَنَا فَأَكْثَرْتَ جِدَالَنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿٣٢﴾ قَالَ إِنَّمَا يَأْتِيكُمْ بِهِ اللَّهُ إِنْ شَاءَ وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ ﴿٣٣﴾ وَلَا يَنْفَعُكُمْ نُصْحِي إِنْ أَرَدْتُ أَنْ أَنْصَحَ لَكُمْ إِنْ كَانَ اللَّهُ يُرِيدُ أَنْ يُغْوِيَكُمْ ۚ هُوَ رَبُّكُمْ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٣٤﴾ أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ ۖ قُلْ إِنِ افْتَرَيْتُهُ فَعَلَيَّ إِجْرَامِي وَأَنَا بَرِيءٌ مِمَّا تُجْرِمُونَ ﴿٣٥﴾ وَأُوحِيَ إِلَىٰ نُوحٍ أَنَّهُ لَنْ يُؤْمِنَ مِنْ قَوْمِكَ إِلَّا مَنْ قَدْ آمَنَ فَلَا تَبْتَئِسْ بِمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ﴿٣٦﴾ وَاصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَوَحْيِنَا وَلَا تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا ۚ إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ ﴿٣٧﴾

« 225 »

صفحه بعدي

صفحه قبلي

ای قومِ من! در برابر ابلاغ رسالتم هیچ پاداشی از شما نمی‌خواهم، پاداشم فقط بر عهدۀ خداست، من [برای خشنودی شما] مؤمنان را از خود نمی‌رانم؛ زیرا آنان ملاقات‌کنندۀ پروردگارشان هستند، و من شما را قومی می‌بینم که [در امورتان] نادانی می‌کنید‌ (٢٩) ای قومِ من! اگر آنان را [از خود] برانم چه کسی مرا در برابر [عذاب] خدا یاری می‌دهد؟ آیا متذکر [این حقایق] نمی‌شوید؟ (٣٠) من به شما نمی‌گویم که گنجینه‌های خداوند نزد من است، و ادعا نمی‌کنم که آگاه به غیبم، و نمی‌گویم فرشته‌ام، و دربارۀ آنان‌که دیدگانتان خوارشان می‌بیند نمی‌گویم که خداوند هرگز خیری به آنان عطا نمی‌کند، خداوند به آنچه در باطن آنان است داناتر است، دراین‌صورت [که ادعای این امور را داشته باشم] از ستمکاران خواهم بود‌ (٣١) گفتند: ای نوح! با ما گفت‌وگوی نادرست کردی، بسیار هم گفت‌وگو کردی، نهایتاً اگر از راست‌گویانی آن عذابی که ما را به آن تهدید می‌کنی برای ما بیاور‌!؟ (٣٢) [نوح] گفت: جز این نیست که اگر خداوند بخواهد آن را برای شما می‌آورد، عاجزکنندۀ [خدا] نیستید [تا بتوانید از دسترس قدرتش بیرون روید] (٣٣) چنانچه بخواهم برای شما خیرخواهی کنم، درصورتی‌که خدا بخواهد شما را [بر اثر کفر و عصیانتان] در گمراهی واگذارد، خیرخواهی من برای شما سودمند نیست، او پروردگار شماست، و شما را به‌سویش بازمی‌گردانند‌ (٣٤) [نه‌تنها قوم نوح، حقایق را دروغ انگاشتند،] بلکه [مشرکان هم] می‌گویند: [پیامبر] این [قرآن] را [از نزد خود] ساخته،! بگو: اگر من این [قرآن] را ساخته باشم و به دروغ [به خدا] نسبت داده باشم، گناهم فقط بر عهدۀ من است، و من از گناهانی که شما مرتکب می‌شوید، [و زشت‌ترینش دروغ‌انگاشتنِ قرآن است] به شدت بیزارم‌ (٣٥) به نوح وحی شد: از قوم تو جز کسانی که [تاکنون] ایمان آورده‌اند هرگز کسی ایمان نخواهد آورد؛ بنابراین از اعمالی که همواره [بر ضد تو] انجام می‌دهند اندوهگین مباش‌! (٣٦) با نظارت ما و بر اساس وحی ما آن کشتی را بساز! و با من دربارۀ [نجاتِ] کسانی که ستم کرده‌اند سخن مگو؛ زیرا آنان یقیناً غرق‌شدنی هستند‌ (٣٧)

« 225 »