- المؤمنون - جزء هجدهم - سوره مومنون

فَإِذَا اسْتَوَيْتَ أَنْتَ وَمَنْ مَعَكَ عَلَى الْفُلْكِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي نَجَّانَا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ ٢٨ وَقُلْ رَبِّ أَنْزِلْنِي مُنْزَلًا مُبَارَكًا وَأَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ ٢٩ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ وَإِنْ كُنَّا لَمُبْتَلِينَ ٣٠ ثُمَّ أَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِينَ ٣١ فَأَرْسَلْنَا فِيهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۖ أَفَلَا تَتَّقُونَ ٣٢ وَقَالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِلِقَاءِ الْآخِرَةِ وَأَتْرَفْنَاهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا مَا هَٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يَأْكُلُ مِمَّا تَأْكُلُونَ مِنْهُ وَيَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُونَ ٣٣ وَلَئِنْ أَطَعْتُمْ بَشَرًا مِثْلَكُمْ إِنَّكُمْ إِذًا لَخَاسِرُونَ ٣٤ أَيَعِدُكُمْ أَنَّكُمْ إِذَا مِتُّمْ وَكُنْتُمْ تُرَابًا وَعِظَامًا أَنَّكُمْ مُخْرَجُونَ ٣٥ هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ لِمَا تُوعَدُونَ ٣٦ إِنْ هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا نَمُوتُ وَنَحْيَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ ٣٧ إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا وَمَا نَحْنُ لَهُ بِمُؤْمِنِينَ ٣٨ قَالَ رَبِّ انْصُرْنِي بِمَا كَذَّبُونِ ٣٩ قَالَ عَمَّا قَلِيلٍ لَيُصْبِحُنَّ نَادِمِينَ ٤٠ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ بِالْحَقِّ فَجَعَلْنَاهُمْ غُثَاءً ۚ فَبُعْدًا لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ ٤١ ثُمَّ أَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قُرُونًا آخَرِينَ ٤٢

چون تو و آنان‌که با تو هستند [در کشتی] سوار شدید بگو: همۀ ستایش‌ها ویژۀ خداست که ما را از این گروه ستمکار نجات داد‌ (٢٨) و بگو: پروردگارا! مرا در جایگاهی پُرخیر فرود آر! که تو بهترین میزبانان هستی‌ (٢٩) همانا در این [سرگذشت] نشانه‌هایی [از رحمت و انتقام خداوند برای عبرت‌گیرندگان] است، و یقیناً ما آزمایش‌کنندۀ [بندگان] هستیم [تا پاکان از ناپاکان مشخص شوند]‌ (٣٠) سپس بعد از آنان قومی دیگر را به وجود آوردیم‌ (٣١) و پیامبری از خودشان در بین آنان فرستادیم که [بگوید:] خداوند را بپرستید، برای شما جز او معبودی نیست، آیا [از آیین شرک] نمی‌پرهیزید؟ (٣٢) سرانِ کفرپیشۀ قومش که لقای آخرت را انکار می‌کردند، درحالی‌که آنان را در زندگی دنیا [از وسایل و ابزار مادّی فراوانی] برخوردار کرده بودیم گفتند: این جز بشری مانند شما نیست؛ زیرا از آنچه شما می‌خورید می‌خورد و از آنچه شما می‌آشامید می‌آشامد‌ (٣٣) بی‌تردید اگر از بشری مانند خود اطاعت کنید حتماً زیانکار خواهید بود‌ (٣٤) آیا به شما وعده می‌دهد که وقتی از دنیا رفتید و خاک و استخوان [پوسیده] شدید [از گور زنده] بیرونتان می‌آورند؟ (٣٥) [از عقل] دور است، و بسیار دور است آنچه را به شما وعده می‌دهند‌! (٣٦) زندگی فقط زندگی دنیایی [و مادی] ماست، [همواره گروهی] می‌میریم و [گروهی دیگر] به دنیا می‌آییم، و [پس از مرگ] برانگیخته نمی‌شویم‌ (٣٧) او نیست مگر مردی که به خداوند دروغ بسته! و ما باور‌کنندۀ او نیستیم‌ (٣٨) [آن پیامبر] گفت: پروردگارا! مرا در برابر انکار آنان یاری ده‌! (٣٩) [خداوند] فرمود: البته پس از اندک زمانی به شدت پشیمان می‌شوند‌ (٤٠) پس فریاد مرگبارِ [عذاب]، آنان را بر اساس حق فراگرفت، در نهایت چون خس و خاشاکشان قرار دادیم، پس دوری [از مغفرت و رحمت] بر ستمکاران باد‌! (٤١) سپس بعد از آنان اقوامی دیگر را به وجود آوردیم‌ (٤٢)