- فصلت - جزء بيست و چهارم - سوره فصلت

إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ ٣٠ نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ ۖ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِي أَنْفُسُكُمْ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ ٣١ نُزُلًا مِنْ غَفُورٍ رَحِيمٍ ٣٢ وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِمَّنْ دَعَا إِلَى اللَّهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَقَالَ إِنَّنِي مِنَ الْمُسْلِمِينَ ٣٣ وَلَا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَلَا السَّيِّئَةُ ۚ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ ٣٤ وَمَا يُلَقَّاهَا إِلَّا الَّذِينَ صَبَرُوا وَمَا يُلَقَّاهَا إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِيمٍ ٣٥ وَإِمَّا يَنْزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ ۖ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ٣٦ وَمِنْ آيَاتِهِ اللَّيْلُ وَالنَّهَارُ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ۚ لَا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَلَا لِلْقَمَرِ وَاسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَهُنَّ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ ٣٧ فَإِنِ اسْتَكْبَرُوا فَالَّذِينَ عِنْدَ رَبِّكَ يُسَبِّحُونَ لَهُ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَهُمْ لَا يَسْأَمُونَ ۩ سجده واجب

٣٨

یقیناً آنان‌که گفتند: پروردگارِ ما فقط اللّه است، سپس [در میدان تبلیغ توحید و عمل به خواسته‌های خداوند] ایستادگی کردند [و هر حادثه و رنجی را در این راه به جان خریدند]، فرشتگان [هنگام مرگشان] بر آنان نازل می‌شوند [و می‌گویند] که [از سرنوشت آیندۀ خود] نترسید و اندوهگین نباشید، شما را بشارت باد به بهشتی که همواره به شما وعده می‌دادند! (٣٠) ما در زندگی دنیا یاران و دوستان شما بودیم، و در آخرت [هم هستیم]، آنچه در بهشت دلخواهتان باشد برایتان [آماده] است، بلکه هرچه را در آن‌جا درخواست کنید برای شما خواهد بود‌ (٣١) درحالی‌که پیش‌کشی [آماده] از سوی خداوندِ آمرزندۀ مهربان است‌ (٣٢) نکوگفتارتر از کسی که به‌سوی خداوند دعوت کند، و کار شایسته انجام دهد، و بگوید من از تسلیم‌شدگانم کیست؟ (٣٣) نیکی و بدی یکسان نیستند، [بدی را] با بهترین شیوه [که نیک‌رفتاری است] دفع کن! که ناگاه کسی که بین تو و او دشمنی است چنان شود که گویی دوست صمیمی است‌ (٣٤) این [شیوه] را جز کسانی که [در زمینۀ خودسازی و آراستن خویش به ارزش‌های اخلاقی] پایداری کردند دریافت نمی‌کنند، و جز کسانی که بهرۀ بزرگی [از تقوا و کمالات روحی] دارند نمی‌پذیرند‌ (٣٥) اگر وسوسه‌ای از سوی شیطان تحریکت کند [که به این شیوه روی نیاوری] به خداوند پناه ببر! مسلّماً او شنوا[ی هر دعا] و دانا[ی به همۀ امور] است‌ (٣٦) از نشانه‌های [ربوبیت و قدرت] او شب و روز و خورشید و ماه است، نه برای خورشید به سجده افتید، نه برای ماه، بلکه برای خداوندی که آن‌ها را آفریده سجده کنید اگر خواهان پرستش او هستید‌ (٣٧) اگر [از قبول این فرمان] تکبّر کردند [چه باک!] کسانی [از فرشتگانِ بی‌شماری] که در پیشگاه پروردگارت هستند او را در شبانه‌روز همواره با تسبیح‌گفتن، [از هر عیب و نقصی] منزه و پاک میدارند، و [از این عبادتِ ویژه] خسته نمی‌شوند‌ (٣٨)