بی‌همسران [از مرد و زن] و غلامان و کنیزانِ شایستۀ خود را همسر دهید، اگر تهیدست و نیازمند باشند خداوند از احسانِ خود آنان را بی‌نیاز می‌کند، خداوند بسیار عطاکننده و داناست (٣٢) کسانی که [زمینۀ] ازدواجی نمی‌یابند لازم است پاکدامنی پیشه کنند تا [زمانی که] خداوند از احسانِ خود آنان را توانگر سازد، و کسانی از بردگانتان که درخواست بازخرید خود را [با دادن قیمتشان برای آزاد شدن] دارند، چنانچه در آنان شایستگی سراغ دارید بازخریدشان کنید، و چیزی از مال خدا را که به شما عطا کرده است به آنان بدهید، و کنیزان خود را که می خواهند پاکدامن بمانند برای به‌دست‌آوردن متاع [ناچیز و] زودگذر زندگی دنیا مجبور به زِنا نکنید، و هرکه آنان را مجبور [به زِنا] کند یقیناً خداوند پس از مجبورشدنشان [نسبت به آنان] بسیار آمرزنده و مهربان است (٣٣) همانا آیاتی روشنگر و سرگذشتی از آنان‌که پیش از شما درگذشتند، و پندی برای پرهیزگاران به‌سوی شما فرستادیم (٣٤) خداوند نور آسمان‌ها و زمین است، مَثَل نورش مانند چراغدانی است که در آن چراغی پُرفروغ است، [و آن] چراغ در میان قندیلی بلورین است که آن قندیلِ بلورین گویی ستارۀ درخشانی است، [و آن چراغ با روغنی] افروخته می‌شود [که] از درختِ پُرخیر و برکت زیتونی [گرفته شده] که نه شرقی است و نه غربی، [و] روغنِ آن [از پاکی و صافی] نزدیک است روشنی دهد گرچه آتشی به آن نرسیده باشد، نوری است بر فراز نوری، خداوند هرکس را بخواهد به‌سوی نورش هدایت می‌کند، خداوند برای مردم مَثَل‌ها می‌زند [تا حقایق را بفهمند]، و خداوند به همه‌چیز داناست (٣٥) [این نور] در خانه‌هایی [است] که خداوند اِذن داده [شأن و منزلت آن‌ها] رفعت یابد، و نامش در آن‌ها یاد شود، در آن [خانه‌ها] همواره صبح و شام او را [به پاک‌بودن از هر عیب و نقصی] می‌ستایند (٣٦) « 354 »
اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ ۖ الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ ۖ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبَارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ لَا شَرْقِيَّةٍ وَلَا غَرْبِيَّةٍ يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ ۚ نُورٌ عَلَىٰ نُورٍ ۗ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ ۗ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ﴿٣٥﴾ فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ ﴿٣٦﴾ 
صفحه قبلي
ابتداي قرآن