[دشمنان برای خدشه‌دارکردن شخصیت تو] سخنی را بر ضد تو نمی‌آورند مگر آن‌که ما حق را و نیکوترین تفسیر را [برای خنثی‌کردنِ آن] برای تو می‌آوریم (٣٣) [این بیهوده‌گویان] کسانی [هستند] که در قیامت بر روی چهره‌هایشان به‌سوی دوزخ گردآوری می‌شوند، آنان بدترین جایگاه را دارند، و گمراه‌ترین مردمند (٣٤) مسلّماً به موسی کتاب عطا کردیم، و هارون – برادرش - را [همراه و] دستیار او قرار دادیم (٣٥) پس گفتیم: هر دو به‌سوی قومی که منکر آیات ما شدند بروید، [آن قوم در برابر حق تکبّر ورزیدند،] در نتیجه آنان را به شدت درهم کوبیدیم (٣٦) قوم نوح وقتی پیامبران را انکار کردند غرقشان کردیم و آنان را برای مردم نشانه‌ای [پند‌آموز] قرار دادیم، و برای ستمکاران عذابی دردناک آماده کرده‌ایم (٣٧) و [نیز قوم] عاد و ثمود، و اهل «رَسّ» [که درخت‌پرست بودند،] و اقوام بسیاری [که] در آن میان [بودند به هلاکت رساندیم] (٣٨) و برای هرکدام از آن اقوام [جهت هدایتشان] سرگذشت‌های پند‌آموز بیان کردیم، و [چون هدایت نیافتند] هریک را به شدت درهم شکستیم (٣٩) مسلّماً [مشرکان مکه] بر شهری که [محل زندگی قوم لوط بود و] بر آن باران عذاب بارید گذر کرده‌اند، پس آیا آن‌جا را ندیده‌اند؟ [آری دیده‌اند،] ولی [چون] برانگیخته‌شدنِ [مردگان] را انتظار نمی‌برند [پند نگرفتند] (٤٠) چون تو را می‌بینند جز به مسخره‌ات نمی‌گیرند [و می‌گویند:] آیا آن که خدا او را به پیامبری برانگیخته این است؟! (٤١) اگر ما بر [پرستش] بُت‌هایمان مقاومت نمی‌کردیم نزدیک بود ما را از [پرستش] آن‌ها گمراه کند. ولی وقتی عذاب را می‌بینند خواهند دانست چه کسی در اوج گمراهی است (٤٢) آیا کسی که خواسته‌های [نامشروع] خود را معبود خود گرفته دیدی؟ آیا تو می‌توانی کارساز او باشی [که به‌اجبار به راه راست هدایتش کنی]؟ (٤٣) « 363 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن