لطفا منتظر باشید
المائدة 
سوره انعام 
الاعراف 
إِنَّمَا يَسْتَجِيبُ الَّذِينَ يَسْمَعُونَ ۘ وَالْمَوْتَىٰ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ ثُمَّ إِلَيْهِ يُرْجَعُونَ ٣٦ وَقَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ ۚ قُلْ إِنَّ اللَّهَ قَادِرٌ عَلَىٰ أَنْ يُنَزِّلَ آيَةً وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ ٣٧ وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا طَائِرٍ يَطِيرُ بِجَنَاحَيْهِ إِلَّا أُمَمٌ أَمْثَالُكُمْ ۚ مَا فَرَّطْنَا فِي الْكِتَابِ مِنْ شَيْءٍ ۚ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّهِمْ يُحْشَرُونَ ٣٨ وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا صُمٌّ وَبُكْمٌ فِي الظُّلُمَاتِ ۗ مَنْ يَشَإِ اللَّهُ يُضْلِلْهُ وَمَنْ يَشَأْ يَجْعَلْهُ عَلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ ٣٩ قُلْ أَرَأَيْتَكُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُ اللَّهِ أَوْ أَتَتْكُمُ السَّاعَةُ أَغَيْرَ اللَّهِ تَدْعُونَ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ٤٠ بَلْ إِيَّاهُ تَدْعُونَ فَيَكْشِفُ مَا تَدْعُونَ إِلَيْهِ إِنْ شَاءَ وَتَنْسَوْنَ مَا تُشْرِكُونَ ٤١ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَىٰ أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَأَخَذْنَاهُمْ بِالْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ ٤٢ فَلَوْلَا إِذْ جَاءَهُمْ بَأْسُنَا تَضَرَّعُوا وَلَٰكِنْ قَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ٤٣ فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَيْءٍ حَتَّىٰ إِذَا فَرِحُوا بِمَا أُوتُوا أَخَذْنَاهُمْ بَغْتَةً فَإِذَا هُمْ مُبْلِسُونَ ٤٤
فقط کسانی [دعوتت را] پاسخ می‌دهند که دارای گوشِ شنوا هستند، خداوندْ مردگان را [در قیامت] برمی‌انگیزد، آن‌گاه [همه را برای حسابرسی] به‌سوی او بازمی‌گردانند‌ (٣٦) گفتند: چرا معجزه‌ای [که مورد درخواست ماست] از سوی پروردگارش بر او نازل نمی‌شود؟! بگو: قطعاً خداوند قدرت دارد معجزه‌ای [مطابق درخواست آنان] نازل کند، ولی [این‌گونه درخواست‌های نابه‌جا به سبب این است که] بیشترشان [به شرایط و موقعیت‌ها] آگاه نیستند‌ (٣٧) هیچ جنبنده‌ای در زمین نیست و نه هیچ پرنده‌ای که با دو بالِ خود پرواز می‌کند مگر آن‌که گروه‌هایی چون شمایند، ما چیزی را در کتاب [لوح محفوظ، از نظر ثبت جریانات هستی و برنامه‌های آفرینش] فروگذار نکرده‌ایم، سپس همه را به‌سوی پروردگارشان جمع می‌کنند (٣٨) آنان‌که آیات ما را انکار کردند کرها و لال‌هایی فرورفته در تاریکی‌ها[ی جهل و گمراهی] اند، خداوند هرکه را بخواهد [به کیفر انکار آیاتش] گمراه می‌کند، و هرکه را بخواهد [به پاداش تصدیق آیاتش] بر راه راست قرار می‌دهد‌ (٣٩) بگو: اگر راستگو هستید به من خبر دهید چنانچه عذاب خدا به شما برسد، یا قیامت به سراغتان آید کسی را جز خداوند [برای یاری خویش] می‌خوانید؟ (٤٠) [نه،] بلکه فقط خدا را می‌خوانید، و او هم اگر بخواهد عذابی را که به سبب آن او را برای فریادرسی می‌خوانید برطرف می‌کند، [آن زمان است که] معبود‌های بی‌هویتی را که شریک او می‌پنداشتید فراموش می‌کنید‌ (٤١) بی‌تردید ما به‌سوی امت‌هایی که پیش از تو بودند [پیامبرانی] فرستادیم، پس [چون با پیامبران به مخالفت برخاستند] به تنگدستی و سیه‌روزی دچارشان کردیم، تا [برای رفعِ آن به پیشگاه ما] ذلّت و زاری آرند، [و در نتیجه از معبود‌های ساختگی دست بردارند]‌ (٤٢) پس چرا هنگامی که از سوی ما تنگدستی و سیه‌روزی به آنان رسید به آستانۀ ما با ذلّت و زاری نیامدند؟ [درحالی‌که شایسته بود به ما روی آورند،] ولی دل‌هایشان [به خاطر فرورفتن در گناهان] سخت شد، و شیطان اعمال [ناپسند]ی که همواره انجام می‌دادند در نظرشان آراست‌ (٤٣) پس زمانی که آنچه را [برای پند‌گرفتنشان] به آن یاد‌آوری شده بودند به فراموشی سپردند درهای همۀ نعمت‌ها را به روی آنان گشودیم، تا وقتی که به نعمت‌های داده‌شده مغرورانه خوش‌حال گشتند آنان را به‌صورتی غافل‌گیرانه دچار عذاب کردیم، پس یکباره [از نجات خود] نومید و درمانده شدند! (٤٤)