مسلّماً آنانکه به آخرت ایمان ندارند فرشتگان را به نام دخترانِ [خدا] نامگذاری میکنند!
(٢٧)
درحالیکه در این زمینه متّکی به هیچ دانش و دلیلی نیستند و جز از گمانِ [بیپایه] پیروی نمیکنند، مسلّماً گمانِ [بیپایه] به هیچ صورت [انسان را] از یقین [علمی و دانشِ استوار] بینیاز نمیکند
(٢٨)
بنابراین از کسانی که از یاد ما روی گرداندهاند و جز زندگی دنیا را نخواستهاند روی برتاب
(٢٩)
این [دنیاخواهی]، نهایت مرز آگاهی و دانش آنان است، همانا پروردگارت به کسی که از راه او منحرف شده داناتر است، و به کسی که هدایت یافته است آگاهتر میباشد
(٣٠)
آنچه در آسمانها و زمین است فقط در سیطرۀ مالکیت و فرمانروایی خداست، تا آنانکه مرتکب گناه شدهاند [همان] گناهانشان را به آنان کیفر دهد، و کسانی که کار نیک انجام دادهاند [همان] کار نیک [شان را] به آنان پاداش بخشد
(٣١)
[نیکوکاران همان] کسانی هستند که از گناهان کبیره و کارهای بسیار زشت به جز لغزشها [یی که اتفاقی مرتکب میشوند] دوری میکنند، یقیناً آمرزشِ پروردگارت بسیار گسترده است، او از هنگامی که از زمین به وجودتان آورد و زمانی که در شکم مادرانتان جنین بودید به شما داناتر است، پس خود را [بیدلیل به پاکی و تقوا] نستایید، او به کسی که تقواپیشه بوده آگاهتر است
(٣٢)
به من خبر ده آیا کسی که [از انفاقِ مال در راه خدا] روی برتافت
(٣٣)
اندکی [مال] بخشید و [بعد از آن] بخل ورزید
(٣٤)
آیا علم غیب و [آگاهی به آینده] نزد اوست که میبیند [چنانچه به انفاقش ادامه دهد فرجامش چه میشود]؟
(٣٥)
آیا او را به آنچه در صحیفههای پندآموز موسی است خبر ندادهاند؟
(٣٦)
یا [به آنچه در صحیفههای] ابراهیم، همان کسی که [به پیمانهایش با خدا] وفا کرد [آگاه نکردهاند]؟
(٣٧)
[مطالب پندآموزِ آن صحیفهها این است] که: هیچ سنگینباری بارِ گناه دیگری را برنمیدارد؛ [پس نباید دلخوش باشد که انفاق سبب افتادنِ گناهِ انفاقکننده بر عهدۀ انفاقشونده است]
(٣٨)
و اینکه برای انسان جز آنچه تلاش کرده هیچ نصیبی نیست
(٣٩)
و تلاشش بهزودی [در قیامت] دیده خواهد شد
(٤٠)
سپس پاداش تلاشش را بهطورکامل خواهند داد
(٤١)
و اینکه پایان [همۀ امور] بهسوی پروردگار توست
(٤٢)
و اوست که میخنداند و میگریاند
(٤٣)
و اوست که میمیراند و حیات میبخشد
(٤٤)