- یونس - جزء يازدههم - سوره يونس

الر ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْحَكِيمِ ١ أَكَانَ لِلنَّاسِ عَجَبًا أَنْ أَوْحَيْنَا إِلَىٰ رَجُلٍ مِنْهُمْ أَنْ أَنْذِرِ النَّاسَ وَبَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ ۗ قَالَ الْكَافِرُونَ إِنَّ هَٰذَا لَسَاحِرٌ مُبِينٌ ٢ إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۖ يُدَبِّرُ الْأَمْرَ ۖ مَا مِنْ شَفِيعٍ إِلَّا مِنْ بَعْدِ إِذْنِهِ ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ ٣ إِلَيْهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعًا ۖ وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا ۚ إِنَّهُ يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ بِالْقِسْطِ ۚ وَالَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ شَرَابٌ مِنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ ٤ هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِيَاءً وَالْقَمَرَ نُورًا وَقَدَّرَهُ مَنَازِلَ لِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِينَ وَالْحِسَابَ ۚ مَا خَلَقَ اللَّهُ ذَٰلِكَ إِلَّا بِالْحَقِّ ۚ يُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ ٥ إِنَّ فِي اخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَمَا خَلَقَ اللَّهُ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَّقُونَ ٦

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

الف، لام، راء. این آیاتِ [باعظمتِ] کتابِ استوار است‌ (١) آیا برای مردم شگفت‌آور است که بر مردی از خودشان وحی فرستادیم که: مردم را [از عواقب شومِ کفر و شرک] هشدار ده! و به مؤمنان مژده ده که آنان را نزد پروردگارشان پیشینه‌ای نیک [و جایگاهی با ارزش] است، کافرانِ [لجوج و متکبّر] گفتند: همانا این مرد جادوگری آشکار است!‌ (٢) بی‌تردید پروردگارِ شما خداوندِ یکتاست که آسمان‌ها و زمین را طی شش دوره پدید آورد، آن‌گاه بر تخت [فرمانروایی و تدبیر امور آفرینش] چیره شد، همواره امور [جهان] را [با قوانینی منظم و استوار] تدبیر می‌کند، [کار] هیچ واسطه‌ای [در به جریان انداختن امور،] جز پس از خواست او نیست، این است خداوندِ یکتا پروردگار شما؛ بنابراین فقط او را بپرستید، آیا متذکرِ [ توحید و اوصاف خداوند، و این‌که تنها او فرمانروای جهان است] نمی‌شوید؟ (٣) بازگشت همۀ شما فقط به‌سوی اوست، وعدۀ خداوند [در مورد بازگشتتان به‌سوی او] حتمی و تخلّف‌ناپذیر است، اوست که آفرینش را آغاز می‌کند، سپس آن را [بعد از فروپاشیدنش] بازمی‌گرداند تا مؤمنانی را که کارهای شایسته انجام داده‌اند به عدالت پاداش دهد، برای کافران به کیفر کفرشان شربتی از آب بسیار جوشان و عذابی دردناک است‌ (٤) اوست که خورشید را درخشان و ماه را تابان قرار داد، و برای ماه منازلی [چون هلال، تربیع، بَدر و مُحاق] مقدّر نمود تا شمار سال‌ها و حساب [دیگر اوقات زندگی، و تنظیم برنامه‌های معاش] را بدانید، خداوند آن‌ها را جز به درستی نیافریده، او نشانه‌ها[ی توحید و ربوبیت] را برای مردمِ دانا روشن و واضح بیان می‌کند‌ (٥) یقیناً در رفت‌وآمدِ شب و روز، و آنچه خداوند در آسمان‌ها و زمین پدید آورده برای تقواپیشگان نشانه‌هایی [بر توحید و قدرت بی‌نهایت خداوند] است‌ (٦)