- التوبة - جزء دهم - سوره توبه

انْفِرُوا خِفَافًا وَثِقَالًا وَجَاهِدُوا بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنْفُسِكُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۚ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ٤١ لَوْ كَانَ عَرَضًا قَرِيبًا وَسَفَرًا قَاصِدًا لَاتَّبَعُوكَ وَلَٰكِنْ بَعُدَتْ عَلَيْهِمُ الشُّقَّةُ ۚ وَسَيَحْلِفُونَ بِاللَّهِ لَوِ اسْتَطَعْنَا لَخَرَجْنَا مَعَكُمْ يُهْلِكُونَ أَنْفُسَهُمْ وَاللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ ٤٢ عَفَا اللَّهُ عَنْكَ لِمَ أَذِنْتَ لَهُمْ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَتَعْلَمَ الْكَاذِبِينَ ٤٣ لَا يَسْتَأْذِنُكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ أَنْ يُجَاهِدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالْمُتَّقِينَ ٤٤ إِنَّمَا يَسْتَأْذِنُكَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَارْتَابَتْ قُلُوبُهُمْ فَهُمْ فِي رَيْبِهِمْ يَتَرَدَّدُونَ ٤٥ وَلَوْ أَرَادُوا الْخُرُوجَ لَأَعَدُّوا لَهُ عُدَّةً وَلَٰكِنْ كَرِهَ اللَّهُ انْبِعَاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَقِيلَ اقْعُدُوا مَعَ الْقَاعِدِينَ ٤٦ لَوْ خَرَجُوا فِيكُمْ مَا زَادُوكُمْ إِلَّا خَبَالًا وَلَأَوْضَعُوا خِلَالَكُمْ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ وَفِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ ٤٧

با تجهیزات سبُک و سنگین شتابان [به‌سوی میدان نبرد] حرکت کنید، و با اموال و جان‌هایتان در راه خدا به جهاد برخیزید! این برای شما بهتر است اگر دانا[ی به آثار سودمند جهاد] باشید‌ (٤١) چنانچه [برای منافقان راحت‌طلب] غنیمتی در دسترس قرار داشت و راه سفر آسان بود مسلّماً از پی تو می‌آمدند، ولی پیمودن راه طولانی پرمشقّت به نظرشان طاقت‌فرسا آمد، به‌زودی [پس از بازگشتِ پیروزمندانۀ شما] به خدا سوگند می‌خورند که: اگر قدرت داشتیم حتماً با شما بیرون می‌آمدیم. آنان خود را [با سوگند دروغشان] به هلاکت می اندازند، خداوند می‌داند که آنان بی‌تردید دروغگویند‌ (٤٢) خدایت ببخشاید، چرا پیش از آن‌که [راستی] راست‌گویان برای تو مشخص شود و دروغ‌گویان را بشناسی به آنان اجازۀ [ترک جنگ] دادی؟ (٤٣) آنان‌که به خدا و قیامت مؤمن هستند از تو برای بازایستادن از جهاد با اموال و جان‌هایشان اجازه نمی‌گیرند، [بلکه مشتاقانه به جهاد می‌شتابند،] خداوند به پرهیزگاران داناست‌ (٤٤) فقط کسانی از تو اجازۀ [ترک جهاد] می‌خواهند که به خدا و روز قیامت مؤمن نیستند، و دل‌هایشان [در انجام دستورهای حق] دچار تردید است، و پیوسته در تردیدشان سرگردانند‌ (٤٥) اگر برای بیرون‌رفتن [به‌سوی جنگ] عزم جدی داشتند قطعاً برای آن تجهیزات آماده می‌کردند، ولی خداوند برانگیختنِ [اجباری] آنان را [به‌سوی جهاد] خوش نداشت، به این علت آنان را [از حرکت] بازداشت، و گفتند: با کوتاهی‌کنندگانِ [از خدمت به اسلام، در خانه‌ها] بنشینید‌! (٤٦) اگر [هم] با شما بیرون می‌آمدند جز فساد و تباهی به شما نمی‌افزودند، و شتابان بین شما نفوذ کرده، فتنه‌جویی می‌کردند، برای آنان بین شما جاسوسانی است [که به نفع آنان و به زیان شما خبرچینی می‌کنند]، و خداوند به [وضع حال] ستمکاران داناست‌ (٤٧)