کافران میگویند: تو فرستادۀ خدا نیستی! بگو: کافی است که خداوند [با قرآنِ حکیمانهاش،] و کسی [چون امیرمؤمنان علیبنابیطالب علیه السلام] که همۀ دانش کتاب نزد اوست [بر صِدق رسالتم] بین من و شما گواه باشند
(٤٣)
به نام خدا که رحمتش بیاندازه است و مهربانیاش همیشگی
الف، لام، راء. [این] کتابی است که آن را بهسویت فرستادیم تا مردم را به خواست پروردگارشان از تاریکیها[ی جهل، فساد، گمراهی و تفرقه] بهسوی نور درآوری، بهسوی [آن نور که همان] راه [خدای] توانای شکستناپذیر و ستوده [است]
(١)
خداوندِ یکتایی که آنچه در آسمانها و زمین است در سیطره و مالکیت و فرمانروایی اوست، و وای بر کافران از عذابی سخت!
(٢)
آنانکه زندگی [زودگذر و فانیشدنی] دنیا را بر آخرت ترجیح میدهند، و [مردم را] از حرکت در راه خدا بازمیدارند، و میخواهند آن را [با وسوسه و اغواگری] کج نشان دهند، در گمراهی بسیار دوری[که هرگز در آن دسترسی به هدایت ندارند] هستند
(٣)
ما هیچ پیامبری را جز به زبان قومش نفرستادیم تا [با آن زبان که مورد فهم همگان است حقایق و معارف الهی را] برای آنان بیان کند، پس خداوند هرکس را که بخواهد [به کیفر تکبّرش در برابر حق] در گمراهی وامینهد، و هرکس را که بخواهد هدایت میکند، او توانای شکستناپذیر و حکیم است
(٤)
همانا موسی را با معجزات خود فرستادیم، [و از او خواستیم] که: قوم خود را از تاریکیها بهسوی نور بیرونآر! و روزهای خدا را [که روزهای پیروزی مؤمنان و شکست کافران است] به آنان یادآوری کن! بیگمان در این [روزهای خدا] برای هر شکیبای سپاسگزاری نشانههایی [از قدرت، ربوبیت، احسان و انتقام خدا] است
(٥)