- غافر - جزء بيست و چهارم - سوره غافر

وَيَا قَوْمِ مَا لِي أَدْعُوكُمْ إِلَى النَّجَاةِ وَتَدْعُونَنِي إِلَى النَّارِ ٤١ تَدْعُونَنِي لِأَكْفُرَ بِاللَّهِ وَأُشْرِكَ بِهِ مَا لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ وَأَنَا أَدْعُوكُمْ إِلَى الْعَزِيزِ الْغَفَّارِ ٤٢ لَا جَرَمَ أَنَّمَا تَدْعُونَنِي إِلَيْهِ لَيْسَ لَهُ دَعْوَةٌ فِي الدُّنْيَا وَلَا فِي الْآخِرَةِ وَأَنَّ مَرَدَّنَا إِلَى اللَّهِ وَأَنَّ الْمُسْرِفِينَ هُمْ أَصْحَابُ النَّارِ ٤٣ فَسَتَذْكُرُونَ مَا أَقُولُ لَكُمْ ۚ وَأُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ ٤٤ فَوَقَاهُ اللَّهُ سَيِّئَاتِ مَا مَكَرُوا ۖ وَحَاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذَابِ ٤٥ النَّارُ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا غُدُوًّا وَعَشِيًّا ۖ وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ ٤٦ وَإِذْ يَتَحَاجُّونَ فِي النَّارِ فَيَقُولُ الضُّعَفَاءُ لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُنَّا لَكُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ عَنَّا نَصِيبًا مِنَ النَّارِ ٤٧ قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُلٌّ فِيهَا إِنَّ اللَّهَ قَدْ حَكَمَ بَيْنَ الْعِبَادِ ٤٨ وَقَالَ الَّذِينَ فِي النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّكُمْ يُخَفِّفْ عَنَّا يَوْمًا مِنَ الْعَذَابِ ٤٩

ای قومِ من! چه شده که من شما را به‌سوی نجات [از خسران دنیا و آخرت] می‌خوانم، اما شما مرا به آتش دوزخ [که محصول کفر و شرک است] می‌خوانید؟! (٤١) مرا می‌خوانید که به خداوند یکتا کافر شوم، و چیزی را که هیچ علم و دلیلی بر [حقانیت] آن ندارم شریک او قرار دهم، درحالی‌که من شما را به‌سوی توانای شکست‌ناپذیر و بسیار آمرزنده دعوت می‌کنم‌ (٤٢) بی‌گمان آن معبودی که [به عنوان شریک خدا] مرا به‌سویش می‌خوانید در دنیا و آخرت هیچ دعوتی [به‌سوی حقایق و سعادت و نجات] ندارد، یقیناً بازگشت [همۀ] ما به‌سوی خداست [که مستجاب‌کنندۀ دعا در دنیا و آخرت است،] مسلّماً اسراف‌کاران اهل آتشند‌ (٤٣) پس به‌زودی [درستی] آنچه را [امروز دربارۀ عذاب اسراف‌کاران] به شما می‌گویم [و شما باور نمی‌کنید] متوجه خواهید شد، من کارم را به خداوند وامی‌گذارم؛ زیرا خداوند به بندگان بیناست‌ (٤٤) پس [در نتیجۀ واگذاری کارش به خداوند] خداوند او را از نقشه‌های شوم آنان [که می‌خواستند بر ضد وی به کار گیرند] حفظ کرد، و نهایتاً عذاب سختی فرعونیان را احاطه کرد‌ (٤٥) [عذابشان] آتشی [است] که ایشان را صبح و شام [برزخ] در معرض آن قرار می‌دهند، و روزی که قیامت برپا شود، [ندا آید:] فرعونیان را در سخت‌ترین عذاب درآورید‌ (٤٦) در آتش با یکدیگر به بحث و گفت‌وگو می‌پردازند، پس ضعیفان به مستکبران می‌گویند: ما [در دنیا] پیروِ شما بودیم، آیا می‌توانید بخشی از این آتش را از ما برطرف کنید؟! (٤٧) مستکبران می‌گویند: هم‌اکنون همۀ ما در آتش هستیم، بی‌تردید خداوند بین بندگانش [به عدالت] داوری کرده است‌ (٤٨) کسانی که در آتشند به نگهبانان دوزخ می‌گویند: از پروردگارتان بخواهید [فقط] یک روز از عذاب ما را تخفیف دهد‌ (٤٩)