- الأحزاب - جزء بيست و دوم - سوره احزاب

تَحِيَّتُهُمْ يَوْمَ يَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ ۚ وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا كَرِيمًا ٤٤ يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا ٤٥ وَدَاعِيًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُنِيرًا ٤٦ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ بِأَنَّ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ فَضْلًا كَبِيرًا ٤٧ وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا ٤٨ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَكَحْتُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَكُمْ عَلَيْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا ۖ فَمَتِّعُوهُنَّ وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا ٤٩ يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَكَ أَزْوَاجَكَ اللَّاتِي آتَيْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَيْكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِكَ وَبَنَاتِ خَالِكَ وَبَنَاتِ خَالَاتِكَ اللَّاتِي هَاجَرْنَ مَعَكَ وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنْكِحَهَا خَالِصَةً لَكَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۗ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا ٥٠

روزی که [مؤمنان] به لقای او می‌رسند درود خدا بر آنان سلام [یعنی امنیتِ فراگیر و کامل] است، [خداوند] برای آنان پاداشی با ارزش آماده کرده است‌ (٤٤) ای پیامبر! به‌راستی ما تو را گواه [بر اعمال امت] و مژده‌‌دهنده به رحمت و هشدار‌دهنده نسبت به عذاب فرستادیم‌ (٤٥) و تو را به فرمان خود دعوت‌کنندۀ [مردم] به‌سوی اللّه، و چراغی روشنگر [برای هدایت جهانیان] قرار دادیم‌ (٤٦) به مؤمنان این مژده را برسان که برای آنان از سوی خداوند احسانِ بزرگی خواهد بود‌ (٤٧) و از کافران و منافقان پیروی مکن! و آزارشان را نادیده بگیر! و بر خدا[ی متعال] توکل کن که [حمایت و] کارسازی خداوند بس است (٤٨) ای مؤمنان! چون با زنان مؤمن عقد نکاح بستید، سپس پیش از آمیزش با آنان طلاقشان دادید برای شما برعهدۀ آنان عِدّۀ [طلاق] نیست تا آن را به حساب آورید، پس [با پرداخت نصف مَهریه] بهره‌مندشان سازید، و به‌صورتی پسندیده رهایشان کنید‌ (٤٩) ای پیامبر! همسرانت را که مَهرشان را به آنان پرداخته‌ای برایت حلال کردیم، و نیز کنیزانی که خداوند به تو غنیمت داد، و دخترعمه‌ها و دخترعموها و دختردایی‌ها و دخترخاله‌هایت که با تو مهاجرت کرده‌اند [ازدواج با آن‌ها برایت جایز است]، و [نیز] زن باایمانی که [بدون چشمداشتِ مَهریه]، خود را به پیامبر ببخشد، چنانچه پیامبر، ازدواج با او را بخواهد [ازدواج با او بی‌مانع است]، [این حکم] ویژۀ توست نه مؤمنان، یقیناً ما آنچه را در مورد همسران و کنیزانشان بر آنان مقرر داشته‌ایم می‌دانیم [این گشایش در ازدواج] بخاطر آن است که هیچ مضیقه‌ و فشاری برایت نباشد، خداوند همواره بسیار آمرزنده و مهربان است‌ (٥٠)