آنان را مشاهده می‌کنی که در معرض آتش قرارشان می‌دهند، درحالی‌که از شدت خواری سرافکنده‌اند، و زیرچشمی نگاهی [ترس‌آلود] می‌کنند، در آن حال مؤمنان می‌گویند: همانا زیان‌کاران کسانی هستند که [همۀ سرمایه‌های وجودی] خود و کسانشان را در قیامت تباه شده می‌بینند، آگاه باشید! مسلّماً ستمکاران در عذابی پایدار خواهند بود (٤٥) و دوستان و یاورانی نخواهند داشت که آنان را در برابر خداوند [و انتقام او] یاری دهند، و هرکس را خداوند [به کیفر ستمکاری‌اش] در گمراهی وانهد برای او هیچ راهی [به‌سوی هدایت و سعادت] نیست (٤٦) دعوت پروردگارتان را بپذیرید پیش از آن‌که روزی فرارسد که خداوند هیچ [راه] بازگشتی برای آن [به‌سوی دنیا] قرار نداده، آن روز برای شما هیچ پناه‌گاهی وجود ندارد، و برای شما هیچ راهِ انکاری [نسبت به زشتی‌هایی که مرتکب شده‌اید] نخواهد بود (٤٧) چنانچه [از دعوتت] رویگردان شدند [اندوه مخور!] ما تو را نگهبان آنان نفرستاده‌ایم [که به‌اجبار هدایتشان کنی]، برعهدۀ تو جز رساندن [پیام وحی] نیست، هنگامی که ما از سوی خود رحمتی [چون سلامتی، ثروت، اولاد و امنیت] به انسان بچشانیم مغرورانه به آن شاد می‌شود، و اگر به کیفر گناهانی که مرتکب شده‌اند آسیب و مصیبتی به آنان برسد [به جزع و فزع روی می‌آورند]، مسلّماً انسان بسیار ناسپاس است (٤٨) مالکیت و فرمانروایی آسمان‌ها و زمین فقط در سیطرۀ خداست، هرچه را بخواهد می‌آفریند، به هرکس بخواهد دختر عطا می‌کند، و به هرکه بخواهد پسر می‌بخشد (٤٩) یا پسران و دخترانی با هم به آنان عنایت می‌کند، و هرکه را بخواهد نازا قرار می‌هد، به‌راستی او دانا و تواناست (٥٠) شایستۀ هیچ بشری نیست که خداوند با او سخن گوید جز از راه وحی، یا از پشت حجاب، یا فرستادن فرشته، پس فرشته به اِذن خداوند هرچه را خدا خواسته وحی می‌کند، همانا او بلندمرتبه و حکیم است (٥١) « 488 »
وَمَا كَانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْيًا أَوْ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولًا فَيُوحِيَ بِإِذْنِهِ مَا يَشَاءُ ۚ إِنَّهُ عَلِيٌّ حَكِيمٌ ﴿٥١﴾ 
صفحه قبلي
ابتداي قرآن