لطفا منتظر باشید
التوبة 
سوره يونس 
هود 
وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْظُرُ إِلَيْكَ ۚ أَفَأَنْتَ تَهْدِي الْعُمْيَ وَلَوْ كَانُوا لَا يُبْصِرُونَ ٤٣ إِنَّ اللَّهَ لَا يَظْلِمُ النَّاسَ شَيْئًا وَلَٰكِنَّ النَّاسَ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ ٤٤ وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ كَأَنْ لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا سَاعَةً مِنَ النَّهَارِ يَتَعَارَفُونَ بَيْنَهُمْ ۚ قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِلِقَاءِ اللَّهِ وَمَا كَانُوا مُهْتَدِينَ ٤٥ وَإِمَّا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ اللَّهُ شَهِيدٌ عَلَىٰ مَا يَفْعَلُونَ ٤٦ وَلِكُلِّ أُمَّةٍ رَسُولٌ ۖ فَإِذَا جَاءَ رَسُولُهُمْ قُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ ٤٧ وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ٤٨ قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي ضَرًّا وَلَا نَفْعًا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۗ لِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ ۚ إِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ فَلَا يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً ۖ وَلَا يَسْتَقْدِمُونَ ٤٩ قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُهُ بَيَاتًا أَوْ نَهَارًا مَاذَا يَسْتَعْجِلُ مِنْهُ الْمُجْرِمُونَ ٥٠ أَثُمَّ إِذَا مَا وَقَعَ آمَنْتُمْ بِهِ ۚ آلْآنَ وَقَدْ كُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ ٥١ ثُمَّ قِيلَ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذَابَ الْخُلْدِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا بِمَا كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ ٥٢ وَيَسْتَنْبِئُونَكَ أَحَقٌّ هُوَ ۖ قُلْ إِي وَرَبِّي إِنَّهُ لَحَقٌّ ۖ وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ ٥٣
گروهی از آنان نگاهت می‌کنند، [با این‌همه نشانه های نبوت منکرت می‌شوند،] آیا تو می‌توانی نابینایان را هرچند [با چشمِ دلشان] نبینند هدایت کنی؟ (٤٣) قطعاً خداوند هیچ ستمی بر مردم روانمی‌دارد، این مردمند که به خود ستم می‌ورزند‌ (٤٤) [به یاد آرید] روزی که خداوند آنان را محشور می‌کند، درحالی‌که گویی [در زندگی دنیا و در برزخ] جز ساعتی از روز درنگ نکرده‌اند، [محشورشدنشان به کیفیتی است که] یکدیگر را می‌شناسند، مسلّماً کسانی که لقای خدا را منکر شدند [همۀ سرمایه‌های وجودی خود را] تباه کردند، و از هدایت‌یافتگان نبودند‌ (٤٥) اگر پاره‌ای از عذاب‌هایی که آنان را به آن تهدید می‌کنیم به تو نشان دهیم، [می‌بینی که عذابی دردناک است،] یا اگر تو را قبض روح کنیم [در قیامت عذابشان را خواهی دید]، نهایتاً بازگشت آنان به‌سوی ماست، و خداوند بر آنچه انجام می‌دهند گواه است‌ (٤٦) برای هر امتی پیامبری است، هنگامی که پیامبرشان [با پیام‌های الهی و معجزات] به‌سوی آنان آمد [و او را منکر شدند] بین آنان و پیامبرشان به عدالت داوری خواهد شد، [به این صورت که پیامبر را نجات داده و منکران را دچار عذاب می‌کنیم،]و [در این زمینه] مورد ستم قرار نخواهند گرفت‌ (٤٧) [به بیانی تمسخرآمیز] می‌گویند: اگر [تو و پیروانت] راست‌گویید این وعدۀ [آمدن عذاب] چه زمانی است؟ (٤٨) بگو: من برای خودم اختیار سود و زیانی را جز آنچه خدا بخواهد ندارم [وظیفۀ من ابلاغ وحی است]، برای هر امتی زمانی معین است، هنگامی که به پایان برسد نه [لحظه‌ای] پس می‌مانند، و نه لحظه‌ای پیش می‌افتند‌ (٤٩) بگو: به من خبر دهید اگر عذاب خدا شب‌هنگام یا در روز به‌سویتان آید، [که قطعاً می‌آید، چه قدرتی بر دفع آن دارید]؟ گنه‌پیشگان چه چیزی از عذاب را شتابان می‌خواهند؟! (٥٠) سپس آیا وقتی که [عذاب] برسد، حق‌بودنش را باور می‌کنید؟ [لحظۀ رسیدن عذاب که اعلام ایمان می‌کنید به شما می‌گویند:] اکنون [و ایمان]؟! درحالی‌که همواره به رسیدنش شتاب داشتید‌ (٥١) سپس به کسانی که [به آیات خدا و مردم] ستم کردند گفته شد: عذاب جاودانه را بچشید! آیا جز به گناهانی که همواره مرتکب می‌شدید کیفرتان می‌دهند؟ (٥٢) از تو خبر می‌گیرند که؛ آیا عذاب [جاودانه‌ای که به آن تهدید می‌شویم] حتمی و ثابت است؟ بگو: آری، سوگند به پروردگارم حتمی و ثابت است، و شما عاجزکنندۀ [خدا] نیستید [تا بتوانید از دسترس قدرتش بیرون روید] (٥٣)