گروهی از آنان نگاهت می‌کنند، [با این‌همه نشانه های نبوت منکرت می‌شوند،] آیا تو می‌توانی نابینایان را هرچند [با چشمِ دلشان] نبینند هدایت کنی؟ (٤٣) قطعاً خداوند هیچ ستمی بر مردم روانمی‌دارد، این مردمند که به خود ستم می‌ورزند (٤٤) [به یاد آرید] روزی که خداوند آنان را محشور می‌کند، درحالی‌که گویی [در زندگی دنیا و در برزخ] جز ساعتی از روز درنگ نکرده‌اند، [محشورشدنشان به کیفیتی است که] یکدیگر را می‌شناسند، مسلّماً کسانی که لقای خدا را منکر شدند [همۀ سرمایه‌های وجودی خود را] تباه کردند، و از هدایت‌یافتگان نبودند (٤٥) اگر پاره‌ای از عذاب‌هایی که آنان را به آن تهدید می‌کنیم به تو نشان دهیم، [می‌بینی که عذابی دردناک است،] یا اگر تو را قبض روح کنیم [در قیامت عذابشان را خواهی دید]، نهایتاً بازگشت آنان به‌سوی ماست، و خداوند بر آنچه انجام می‌دهند گواه است (٤٦) برای هر امتی پیامبری است، هنگامی که پیامبرشان [با پیام‌های الهی و معجزات] به‌سوی آنان آمد [و او را منکر شدند] بین آنان و پیامبرشان به عدالت داوری خواهد شد، [به این صورت که پیامبر را نجات داده و منکران را دچار عذاب می‌کنیم،]و [در این زمینه] مورد ستم قرار نخواهند گرفت (٤٧) [به بیانی تمسخرآمیز] می‌گویند: اگر [تو و پیروانت] راست‌گویید این وعدۀ [آمدن عذاب] چه زمانی است؟ (٤٨) بگو: من برای خودم اختیار سود و زیانی را جز آنچه خدا بخواهد ندارم [وظیفۀ من ابلاغ وحی است]، برای هر امتی زمانی معین است، هنگامی که به پایان برسد نه [لحظه‌ای] پس می‌مانند، و نه لحظه‌ای پیش می‌افتند (٤٩) بگو: به من خبر دهید اگر عذاب خدا شب‌هنگام یا در روز به‌سویتان آید، [که قطعاً می‌آید، چه قدرتی بر دفع آن دارید]؟ گنه‌پیشگان چه چیزی از عذاب را شتابان می‌خواهند؟! (٥٠) سپس آیا وقتی که [عذاب] برسد، حق‌بودنش را باور می‌کنید؟ [لحظۀ رسیدن عذاب که اعلام ایمان می‌کنید به شما می‌گویند:] اکنون [و ایمان]؟! درحالی‌که همواره به رسیدنش شتاب داشتید (٥١) سپس به کسانی که [به آیات خدا و مردم] ستم کردند گفته شد: عذاب جاودانه را بچشید! آیا جز به گناهانی که همواره مرتکب می‌شدید کیفرتان می‌دهند؟ (٥٢) از تو خبر می‌گیرند که؛ آیا عذاب [جاودانه‌ای که به آن تهدید می‌شویم] حتمی و ثابت است؟ بگو: آری، سوگند به پروردگارم حتمی و ثابت است، و شما عاجزکنندۀ [خدا] نیستید [تا بتوانید از دسترس قدرتش بیرون روید] (٥٣) « 214 »
وَيَسْتَنْبِئُونَكَ أَحَقٌّ هُوَ ۖ قُلْ إِي وَرَبِّي إِنَّهُ لَحَقٌّ ۖ وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ ﴿٥٣﴾ 
صفحه قبلي
ابتداي قرآن