- النساء - جزء پنجم - سوره نساء

وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِأَعْدَائِكُمْ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَلِيًّا وَكَفَىٰ بِاللَّهِ نَصِيرًا ٤٥ مِنَ الَّذِينَ هَادُوا يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَنْ مَوَاضِعِهِ وَيَقُولُونَ سَمِعْنَا وَعَصَيْنَا وَاسْمَعْ غَيْرَ مُسْمَعٍ وَرَاعِنَا لَيًّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَطَعْنًا فِي الدِّينِ ۚ وَلَوْ أَنَّهُمْ قَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَاسْمَعْ وَانْظُرْنَا لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ وَأَقْوَمَ وَلَٰكِنْ لَعَنَهُمُ اللَّهُ بِكُفْرِهِمْ فَلَا يُؤْمِنُونَ إِلَّا قَلِيلًا ٤٦ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ آمِنُوا بِمَا نَزَّلْنَا مُصَدِّقًا لِمَا مَعَكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَطْمِسَ وُجُوهًا فَنَرُدَّهَا عَلَىٰ أَدْبَارِهَا أَوْ نَلْعَنَهُمْ كَمَا لَعَنَّا أَصْحَابَ السَّبْتِ ۚ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا ٤٧ إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ ۚ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَىٰ إِثْمًا عَظِيمًا ٤٨ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يُزَكُّونَ أَنْفُسَهُمْ ۚ بَلِ اللَّهُ يُزَكِّي مَنْ يَشَاءُ وَلَا يُظْلَمُونَ فَتِيلًا ٤٩ انْظُرْ كَيْفَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ ۖ وَكَفَىٰ بِهِ إِثْمًا مُبِينًا ٥٠ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِنَ الْكِتَابِ يُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ وَيَقُولُونَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا هَٰؤُلَاءِ أَهْدَىٰ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا سَبِيلًا ٥١

و خداوند به دشمنان شما [که خود را خیرخواه نشان می‌دهند] آگاه‌تر [از شما] است، خداوند از جهت سرپرستی و ولایت [برای شما] بس است، و از نظر یاور‌بودن [برای شما] کافی است‌ (٤٥) برخی از یهودیان، حقایق [کتاب آسمانی تورات] را [با تفسیرهای نادرست] از معانی [اصلی‌]اش تغییر می‌دهند، و [به پیامبر] می‌گویند: [دعوتت را] شنیدیم، ولی [در باطن می‌گویند:] نافرمانی می‌کنیم. [و خطاب می‌کنند: سخن ما را] بشنو، که [ای‌کاش] نشنوی! و [می‌گویند:] «راعِنا». [یعنی: ما را رعایت کن.] اما با پیچ‌وخم دادنِ زبان [قصد می‌کنند معنای آن را جهت توهین به پیامبر] و طعنه‌زدن به دین [تغییر دهند]، اگر اینان [به‌جای توهین و تحریف و بازیگری] می‌گفتند: [دعوتت را به گوشِ قبول] شنیدیم و پایبند به اطاعت شدیم، و [سخنانمان را] بشنو و مهلتمان ده. برای آنان بهتر و [راهی] استوارتر بود، ولی خداوند به سبب کفرشان لعنتشان کرده، و جز عده‌ای اندک مؤمن نمی‌شوند (٤٦) ای اهل کتاب! به آنچه [بر پیامبر] نازل کرده‌ایم که گواهی‌دهنده [حقانیت تورات و انجیلِ] همراه شماست ایمان آورید، پیش از آن‌که چهره‌هایی را [از صورت واقعی انسانی و انسانیت] محو کنیم، و [به کیفر تکبّر در برابر قرآن و پیامبر] به [تاریکی باطن و گمراهی غیر قابل جبران] گذشته آنان بازگردانیم، یا چنان‌که اصحاب سَبت [روز شنبه] را لعنت کردیم لعنتشان کنیم؛ فرمان [و خواست] خداوند همواره شدنی است (٤٧) خداوند [معبودگرفتنِ بُت‌ها و طاغوت‌ها که] شرک‌ورزی به او [است] را نمی‌آمرزد، و غیر آن را برای هرکس که بخواهد می‌آمرزد؛ هرکس به خداوند شرک ورزد یقیناً گناه بزرگی مرتکب شده است (٤٨) آیا وضع و حال کسانی که خود را [بدون‌دلیل] می‌ستایند ندانسته‌ای؟ [این خودستایی فاقد ارزش است،] بلکه خداوند است که هرکس را بخواهد [بر اساس ملاک‌های تعیین شده در اسلام] می‌ستاید، و [خودستایان و آنان‌که خدا ستایششان کرده در کیفر و پاداش] به اندازۀ رشتۀ نازک میان هستۀ خرما مورد ستم قرار نخواهند گرفت‌ (٤٩) بنگر که[در این خودستایی و برتری‌جویی بر دیگران که آن را امتیازی از سوی خداوند برای خود می‌دانند] چگونه بر خدا دروغ می‌بندند، و همین گناهِ آشکار [برای استحقاق عذاب آنان در دنیا و آخرت] کافی است (٥٠) آیا درباره کسانی که بهره‌ای اندک از [دانش] کتاب [تورات و انجیل] به آنان داده شده تامل و اندیشه نکردی که به هر معبودی غیر از خدا و هر طاغوتی [چون شیطان فریبنده و بت و هر طغیان‌گری] ایمان می‌آورند و در مورد کافران می‌گویند: اینان از کسانی که مؤمن [به قرآن و پیامبر] شده‌اند راه‌یافته‌ترند؟! (٥١)