فرمانِ ما [برای موجودشدنِ چیزی] جز یک [فرمان] نیست، [سرعت فرمان و تحققِ آن] چون یک چشم بههمزدن است
(٥٠)
ما هممسلکانِ شما [کافرانِ مغرور] را [به علت طغیانشان بیآنکه مهلتی یابند] هلاک کردیم، آیا پندگیرندهای هست؟
(٥١)
هر عملی که انجام دادند در پروندهها[یشان ثبت] است
(٥٢)
و هر کوچک و بزرگی از اعمالشان مکتوب است
(٥٣)
بهراستی آنانکه [از خدا اطاعت کرده، و از محرّماتش] پرهیز داشتند در بهشتها و [کنار] نهرهایند
(٥٤)
در جایگاهی پسندیده و مورد رضایت، نزد فرمانروایی نیرومند
(٥٥)
به نام خدا که رحمتش بیاندازه است و مهربانیاش همیشگی
خداوند رحمان
(١)
قرآن را آموزش داد
(٢)
انسان را آفرید
(٣)
به او بیان آموخت
(٤)
خورشید و ماه براساس حسابی [دقیق] در جریانند
(٥)
گیاه و درخت همواره [به پیشگاه حق] سجده میکنند
(٦)
آسمان را [بالای زمین] برافراشت، و [برای همۀ امور مادّی و معنوی] میزانِ سنجش قرار داد
(٧)
برای اینکه در ترازو [از حد لازم] تجاوز نکنید
(٨)
[در سنجیدن اشیاء] عدالت را رعایت کنید و [در دادوستد] از میزان نکاهید
(٩)
و زمین را برای [بهرهمندی] مردمان نهاد
(١٠)
که در آن انواع میوهها و نخلها با خوشههای غلافدار است
(١١)
و نیز در آن دانههای سبوسدار و گیاهان [رنگارنگِ] خوشبوست
(١٢)
پس [ای جنّ و انس] کدامیک از نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟
(١٣)
انسان را از گِلی خشکیده چون سفال آفرید
(١٤)
و جنّ را از شعلههای صاف و بدون دود آتش به وجود آورد
(١٥)
پس کدامیک از نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟
(١٦)