[آن روز همۀ] بدیهایی که [در دنیا] مرتکب شدند [در برابر چشمانشان] پدیدار میشود، و عذابی که همواره به مسخره میگرفتند همۀ وجودشان را احاطه خواهد کرد (٤٨) چون به انسان مصیبت و گزندی رسد ما را [برای برطرفشدنش به کمک] میطلبد، و هنگامی که از سوی خود نعمت [و مایۀ آسایشی] به او عنایت کنیم، میگوید: جز این نیست که آن را بر پایۀ دانش [و کاردانیام] به دست آوردهام! [چنین نیست که میگوید،] بلکه این [آسیبها و نعمتها] وسیلۀ آزمایش است [تا سپاسگزاران از ناسپاسان مشخص شوند]، ولی بیشتر مردم [به این حقیقت] معرفت ندارند (٤٩) همین [سخن باطل] را کسانی که پیش از اینان بودند گفتند، [و توجه نکردند که هر کاری به ارادۀ حق انجام میگیرد،] نهایتاً آنچه [این یاوهگویان از ثروت و دیگر امکانات] بهدست میآوردند هیچچیزی [از عذاب و آسیب] را از آنان برطرف نساخت (٥٠) در نتیجه، کیفر اعمال زشتی که مرتکب شده بودند به آنان رسید، و کسانی از این مردم که [به آیات حق] ستمکارند بهزودی عذابِ اعمال بدی که انجام دادند به آنان میرسد، و عاجزکنندۀ [خدا] نیستند [تا بتوانند از دسترس قدرتش بیرون روند] (٥١) آیا [مردم] ندانستهاند که خداوند رزق و روزی را برای هرکه بخواهد وسعت میدهد و [یا] تنگ میگیرد، بیتردید در این [اندازهگیری روزی] برای مردمی که ایمان دارند نشانههایی [از بصیرت و حکمت و مصلحتخواهی خداوند] است (٥٢) بگو: ای بندگانم که به زیان خود [در ارتکاب گناه] زیادهروی کردهاید! از رحمت خدا ناامید نشوید، همانا خداوند همۀ گناهان [شما] را میآمرزد؛ زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است (٥٣) [مشروط بر اینکه با توبه و اخلاص] بهسوی پروردگارتان بازگردید و تسلیم او شوید، پیش از آنکه عذاب به سراغتان آید و [در برابرش] یاری نشوید (٥٤) و از [قرآن،] بهترین کتابی که از سوی پروردگارتان [برای تأمین خیر دنیاو آخرتتان] بهسوی شما فرستاده شده پیروی کنید، پیش از آنکه ناگهان و درحالیکه در بیخبری به سرمیبرید عذاب به شما برسد (٥٥) تا [مبادا] کسی [به هنگام محاصرهشدن در عذاب] بگوید: افسوس که در حق خداوند [و اطاعت از او] کوتاهی و تقصیر کردم، و همانا از مسخرهکنندگان [آیاتش] بودم! (٥٦) « 464 »