- الأعراف - جزء هشتم - سوره اعراف

وَلَقَدْ جِئْنَاهُمْ بِكِتَابٍ فَصَّلْنَاهُ عَلَىٰ عِلْمٍ هُدًى وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ ٥٢ هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا تَأْوِيلَهُ ۚ يَوْمَ يَأْتِي تَأْوِيلُهُ يَقُولُ الَّذِينَ نَسُوهُ مِنْ قَبْلُ قَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ فَهَلْ لَنَا مِنْ شُفَعَاءَ فَيَشْفَعُوا لَنَا أَوْ نُرَدُّ فَنَعْمَلَ غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ ۚ قَدْ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ ٥٣ إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ ۗ أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ ۗ تَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ ٥٤ ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ ٥٥ وَلَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَاحِهَا وَادْعُوهُ خَوْفًا وَطَمَعًا ۚ إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِيبٌ مِنَ الْمُحْسِنِينَ ٥٦ وَهُوَ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا أَقَلَّتْ سَحَابًا ثِقَالًا سُقْنَاهُ لِبَلَدٍ مَيِّتٍ فَأَنْزَلْنَا بِهِ الْمَاءَ فَأَخْرَجْنَا بِهِ مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ ۚ كَذَٰلِكَ نُخْرِجُ الْمَوْتَىٰ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ ٥٧

برای آنان کتابی [عظیم و با ارزش] آوردیم که [حقایق] آن را بر اساس دانشی [دقیق و فراگیر] توضیح دادیم، درحالی‌که [همۀ آیاتش] برای مؤمنان هدایتگر و رحمت است‌ (٥٢) آیا [منکران قرآن برای ایمان آوردنِ به آن،] در انتظار تحقق [تهدیدهای] آن هستند؟ [البته] روزی که تهدیدهای [بیان‌شده در] آن [آشکارا به‌سویشان] آید کسانی که از پیش، [ایمانِ به] آن را ترک کرده بودند می‌گویند: قطعاً فرستادگانِ پروردگارمان حق را آوردند [ولی ما آن را انکار کردیم]، آیا [در چنین روز هول‌انگیزی] برای ما شفاعت‌کنندگانی هستند که ما را شفاعت کنند؟ یا [ممکن است] ما را [به دنیا] بازگردانند تا غیر آنچه انجام می‌دادیم انجام دهیم؟! [به‌راستی] آنان [سرمایه‌های وجودی] خود را تباه کردند، و آنچه را [از بُت‌ها و طاغوت‌ها] به دروغ شریکان خدا می‌دانستند از دستشان رفت‌ (٥٣) همانا پروردگار شما خداوند یکتاست که آسمان‌ها و زمین را در شش دوره آفرید، آنگاه بر تخت [فرمانروایی و تدبیر امورِ آفرینش] چیره شد. شب را درحالی‌که شتابان روز را می‌جوید بر روز می‌پوشاند، و خورشید و ماه و ستارگان را که مطیع فرمان اویند [پدید آورده]، آگاه باشید که آفریدن و فرمانِ [نافذ در مورد همۀ موجودات] ویژۀ اوست، خجسته و پُرخیر است پروردگار جهانیان!‌ (٥٤) پروردگارتان را با فروتنی و زاری و در پنهان بخوانید! [و از شرایط و ادبِ دعا تجاوز نکنید؛ زیرا] خداوند متجاوزان را دوست ندارد‌ (٥٥) در زمین پس از آبادی و عمرانش [به‌وسیلۀ بندگان شایسته‌ام،] به تخریب و فتنه‌گری برنخیزید! و خدا را از روی بیم [از عذابش] و امید [به رحمتش] عبادت کنید؛ زیرا رحمت خداوند به نیکوکاران نزدیک است‌ (٥٦) اوست که بادها را پیشاپیشِ [بارانِ] رحمتش مژده‌دهنده [به ریزش باران] می‌فرستد تا ابرهای سنگین‌بار را بردارند. ما آن‌ها را به‌سوی سرزمینی مرده می‌رانیم، و به‌وسیلۀ آن‌ها آبِ [ثمربخش] فرود می‌آوریم، و با آن [آب] همه نوع میوه و محصول پدید می‌آوریم، به همین صورت مردگان را [در قیامت از لابه‌لای خاک‌های گور با حیاتی دوباره] بیرون می‌آوریم، [بیان این مسائلِ حیرت‌انگیزِ طبیعی برای این است که] تا [به قدرت بی‌نهایت خداوند] توجه کنید (٥٧)