جز این را هم نمی‌گوییم که بعضی از معبودان ما به تو آسیب [روانی] زده‌اند، [به همین علت سخنان جنون‌آمیز و نادرست می‌گویی!]، [هود] گفت: من خدا را گواه می‌گیرم و شما هم گواه باشید که قطعاً از آنچه شریک [او] می‌پندارید بیزارم (٥٤) [آری از هر معبودی] غیر او [بیزارم]، پس همۀ شما [با توسل به بُت‌هایتان بر ضد من] نیرنگ بزنید، سپس مهلتم ندهید! (٥٥) قطعاً من بر خداوند یکتا که پروردگار من و شماست توکل کردم، هیچ جنبنده‌ای نیست مگر آن‌که خداوند مهارش را [در دست عدالت و قدرتش] گرفته؛ زیرا پروردگارم بر راهی مستقیم است (٥٦) چنانچه روی [از حق] برگردانید [زیانش برای خود شماست]، آنچه مرا برای آن به‌سوی شما فرستاده‌اند به شما ابلاغ کردم، [اگر نپذیرید هلاک می‌شوید،] و پروردگارم گروهی غیر شما را جایگزین خواهد کرد، [آگاه باشید که] هرگز نمی‌توانید هیچ زیانی به او بزنید؛ زیرا پروردگارم بر هرچیزی نگهبان است (٥٧) هنگامی که فرمان ما [بر نابودی قوم عاد] رسید هود و کسانی را که با او ایمان آورده بودند با رحمتی از سوی خود نجات دادیم، و آنان را از عذابی سخت رهایی بخشیدیم (٥٨) اینان [قوم] عاد بودند که آیات پروردگارشان را منکر شدند، و از پیامبرانش نافرمانی کردند، و از هر سرکشِ ستیزه‌جویی فرمان بردند (٥٩) و در این دنیا و روز قیامت دچار لعنت شدند، آگاه باشید! [قومِ] عاد منکر پروردگارشان شدند، هشدار که دوری [از رحمت خدا] بر عادیان، قوم هود باد! (٦٠) و به‌سوی [قوم] ثمود، برادرشان صالح را [فرستادیم]، گفت: ای قومِ من! خدای یکتا را بپرستید، شما را جز او هیچ معبودی نیست، او شما را از زمین پدید آورد، و از شما خواست در آن آبادانی کنید، از او آمرزش بخواهید [و بُت‌ها را رها کرده،] به‌سوی او بازگردید! زیرا پروردگارم نزدیک، و اجابت‌کنندۀ [دعا] است (٦١) گفتند: ای صالح! پیش از این در بین ما [به عنوان خردمندی باوقار] مورد امید بودی، آیا ما را از پرستش آنچه پدرانمان می پرستیدند بازمی‌داری؟ یقیناً ما درباره تعالیمی که به آن دعوتمان می‌کنی در تردیدی سخت هستیم (٦٢) « 228 »
وَإِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا ۚ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۖ هُوَ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَاسْتَعْمَرَكُمْ فِيهَا فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ ۚ إِنَّ رَبِّي قَرِيبٌ مُجِيبٌ ﴿٦١﴾ قَالُوا يَا صَالِحُ قَدْ كُنْتَ فِينَا مَرْجُوًّا قَبْلَ هَٰذَا ۖ أَتَنْهَانَا أَنْ نَعْبُدَ مَا يَعْبُدُ آبَاؤُنَا وَإِنَّنَا لَفِي شَكٍّ مِمَّا تَدْعُونَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ ﴿٦٢﴾ 
صفحه قبلي
ابتداي قرآن